پرسپولیس در تمام این سال‌ها به ثباتش نازیده و البته از این مهم به عنوان یکی از عوامل اصلی قهرمانی‌های اخیرش نام برده می‌شود.
پرسپولیس از سال 1394 تا 1403 طی 9 فصل 7 بار قهرمان لیگ برتر بوده و دو بار نایب قهرمان. این یعنی که این تیم به لطف مربیان برجسته و البته بازیکنان شاخص و ستاره در اوج قدرت بوده و غیر از رسیدن به عنوان پرافتخارترین تیم لیگ فوتبال ایران (شامل مجموعه رقابت‌های سراسری با عناوین مختلف) به خاطر حضور در دو فینال لیگ قهرمانان آسیا طی همین بازه زمانی موفق‌ترین تیم فوتبال ایران در ابعاد بین المللی نیز بوده است.
جدا از رعایت مسائل ریز و درشت و عوامل موثر در این موفقیت‌ها و قهرمانی‌ها آنچه به عنوان پایه این همه قهرمانی می‌تواند در نظر گرفته شود چیزی نیست جز حفظ شاکله تیم یا همان ساختار و استخوان بندی که هر سال با وجود تغییر در جزئیات به صورت کلی تغییری نکرده است.
حضور بازیکنانی مثل سیدجلال حسینی، کمال کامیابی‌نیا، امید عالیشاه و وحید امیری به عنوان کاپیتان و رهبر رختکن در سال‌های اخیر فضایی در تیم پرسپولیس ایجاد کرد که این تیم در زمین فوتبال بشدت سختکوش و پراشتها و در خارج از میدان فوق العاده ساکت و صبور بود.
در تمام این سال‌ها تمرین پرسپولیس بی‌حاشیه و رختکن این تیم کم خبر و فاقد درگیری‌ها و تنش‌های رایج در تیم‌های بزرگ بود. حتی وقتی تعدد ستاره‌ها در این تیم همراه با بالا رفتن تعداد موفقیت‌ها و جام‌ها، پرسپولیس را به اوج قدرت و افتخار رساند، این اتمسفر تغییری نکرد و رختکن بخوبی مدیریت شد و عجیب‌تر اینکه بازیکنان جدید هر فصل در این فضا حل شدند و با جو منحصر به فرد تیم کنار آمدند.
در چنین فضایی، قهرمانی اخیر پرسپولیس در واقع جدا از مباحث جزئی فنی دقیقا به خاطر رعایت همین فضا به دست آمد اما حالا بیم این می‌رود که این استراکچر و استخوانبندی کم کم تغییر کرده و بهم بریزد. باشگاه پرسپولیس به خاطر مدیریت رختکن قصد دارد لیدری مثل وحید امیری را حفظ کند و البته امید عالیشاه هم در تیم خواهد ماند اما جدایی احتمالی ستاره‌هایی مثل مهدی ترابی، سروش رفیعی، دانیال اسماعیلی‌فر و علیرضا بیرانوند می‌تواند زور این تیم را از نظر فنی کم کند.
- منبع خبر : ورزش سه
