به گزارش “حاشیه ورزش “، اگرچه محمدحسین کنعانی‌زادگان جایگاهی ویژه برای استحکام خط دفاعی پرسپولیس داشت و شهریار مغانلو در خط حمله درخشان ظاهر می‌شد اما شماره هشت سرخپوشان -به خصوص در سه فصل اخیر- جزو بهترین‌های لیگ برتر بود و نقشی بی بدیل در ترکیب پرسپولیس ایفا می‌کرد؛ بنابراین طبیعی است که کنار رفتن او از اسکواد تیم قهرمان، نگرانی اصلی هواداران این تیم باشد.
نوراللهی در لیگ بیستم ۱۰ گل با پیراهن پرسپولیس زد و بهترین گلزن سرخپوشان بود اما شاید توجه بیش از حد به این آمار گلزنی، گمراه‌کننده باشد. آنچه احمد نور را مهره‌ای ارزشمند در ترکیب پرسپولیس کرده بود، وظیفه «تعادلی» بود که در تیم ایفا می‌کرد. شاید نیاز به توضیح بیشتر در این زمینه باشد؛ نوراللهی در سالهای اخیر با افزایش تجربه، شتاب حرکتی تیم را افزایش/کاهش می‌داد و به حدی می‌رساند که کادرفنی خواسته. اگر لازم بود، شتاب بالا می‌رفت و تیم با سرعت بیشتری به سمت دروازه حریف یورش می‌برد و اگر نه، هیجان موجود در تیم کنترل می‌شد.
از طرف دیگر، نقش «توزیعی» احمد نوراللهی نیز باید توجه کرد. او به ویژه در زمان حضور کمال کامیابی‌نیا، میلاد سرلک یا حتی محسن ربیع‌خواه، با اطمینان‌خاطر از دفاع، پیش می‌رفت و در قامت یک شماره هشت واقعی ظاهر می‌شد. بازیکنی که پشت عناصر تهاجمی صاحب توپ می‌شود، توانایی حمل توپ دارد، با دقت بالا پاس ارسال می‌کند و برای استفاده از توپ سوم یا ساخت موقعیت ریباند، آماده است؛ این مشخصه‌ها خلاقیت کمتر او نسبت به یک پلی میکر را هم جبران می‌کرد
این موضوع به خصوص در پرسپولیس یحیی که بدون حضور بازیساز بازی می‌کرد، اهمیتی ویژه دارد. اینکه بازیکنی بتواند توپ را به کناره‌ها منتقل کند تا موقعیت‌سازی از این راه انجام شود.
حالا نقش «توزیعی و تعادلی» را باید گذاشت کنار مشخصه «ثبات» که در فوتبال نوراللهی وجود دارد. نوراللهی در سه فصل اخیر، ۸۵ بار در لیگ برتر به میدان رفت که یک رکورد استثنایی است. آمار تعداد بازی او در مجموع این سه فصل از ۱۲۰ بازی هم می‌گذرد که یک رکورد فوق العاده محسوب می‌شود. ثبت ۱۷ گل برای بازیکنی که در پست هافبک دفاعی و مرکزی بازی می‌کند نیز به وضوح نشان می‌دهد که او چه تاثیری در نمایش تیم دارد و البته چه ثباتی. چه بازیکنی را در لیگ برتر ایران برای مقایسه با چنین فوتبالیستی می‌توانید معرفی کنید؟
تمام این نکات شواهدی هستند بر ادعایی که در ابتدا مطرح شد. بنابراین نگرانی هواداران پرسپولیس بجاست؛ مشابه دل مشغولی استقلالی‌ها پس از جدایی علی کریمی. کریمی در پایان لیگ نوزدهم در حالی استقلال را ترک کرد که محور اصلی خط میانی این تیم بود و تنها ۷ بازی را در طول دو فصل از دست داده بود. با جدایی اش استقلال هرگز مهره‌ای در قامت او برای پشت شماره ۸ پیدا نکرد.
حالا پرسپولیس جذب رضا اسدی را دنبال می‌کند تا جای خالی احمد نوراللهی پر شود. فارغ از کیفیت بالای فوتبال اسدی که او در تراکتور و سایپا به اهالی فوتبال نشان داد، طبیعی است که کادرفنی پرسپولیس حتی در صورت خرید این بازیکن کار بسیار سختی برای پر کردن جای خالی نوراللهی خواهد داشت.
سوال اصلی این است که آیا در ترکیب پرسپولیس کسی هست که این نقش را ایفا کند؟ شاید پرسپولیس تغییر پلن بدهد و شاید یحیی شانسش را برای معرفی مهره‌ای جدید در این جایگاه امتحان کند. اما هرچه که باشد، این یکی از جدی‌ترین چالش‌های این فصل فوتبال ایران خواهد بود و طرفداران لیگ خلیج فارس، بی صبرانه منتظر مواجهه قرمزها با این چالش.
