به گزارش حاشیه ورزش ، بهرامی‌پور در سال ۲۰۰۷ در جام جهانی ستاره مسابقات نام گرفت و در رقابت‌های دانشجویان جهان نیز با آسیب‌دیدگی در فینال به مدال نقره رسید اما هنوز هم در ۳۷ سالگی حسرت مدال آسیا و جهان را به دل دارد، تا جاییکه می‌گوید اگر هنوز هم این فرصت را به من بدهند با چند ماه تمرین دوست دارم برگردم و با مدال آسیایی از کشتی خداحافظی کنم تا این حسرت، همیشگی نشود.
کشتی‌گیر کرمانشاهی سال‌های سختی را در میان بی‌توجهی مسئولان پشت سر گذاشته، تا جاییکه با کارگری توانسته در حال حاضر در مقطع کارشناسی ارشد رشته فیزیولوژی ورزشی در دانشگاه رازی کرمانشاه مشغول به تحصیل شود.
وی از حمید سوریان که سال‌ها زیر سایه نام و عناوینش قرار داشته یک چیز می‌خواهد؛ داشتن یک شغل با بیمه؛ تا اگر در دنیای قهرمانی به حقش نرسیده، از آینده‌ای حداقلی برخوردار شود.
بهرامی‌پور یک مرتبه در رقابت‌های لیگ کشتی فرنگی در سال ۸۴ مقابل حمید سوریان که موفق به کسب مدال طلای جهان شده بود با ضربه فنی به پیروزی رسید و یک مرتبه نیز در رقابت درون اردویی تیم ملی مقابل حریف عنوان‌دار خود صاحب برتری شد، اما این پیروزی ها تاثیری در نگاه کادر فنی تیم ملی نداشت، تا جاییکه وی حتی به رقابتی در سطح قهرمانی آسیا نیز اعزام نشد.
گفتگوی یاسین بهرامی‌نژاد با خبرنگار ایسنا را در ادامه می‌خوانید:
* ۸ یا ۹ سال در اردوی تیم ملی بودم
در وزن ۵۵ کیلوگرم کشتی می‌گرفتم و بیشتر در رده بزرگسالان به میدان رفتم. تنها یک دوره در رده نونهالان کشتی گرفتم و دیگر در رده بزرگسالان به کشتی ادامه دادم.حدود ۲۰ سال قبل برای اولین بار در حالی که در رده جوانان بودم، در مسابقات قهرمانی کشور بزرگسالان به میدان رفتم و قهرمان شدم. در بیشتر مسابقات قهرمانی کشور کشتی گرفتم و بعد به اردوی تیم ملی می‌رفتم. در ۸ یا ۹ سالی که در اردوی تیم ملی بودم بیشتر با محمد بنا کار کردم، حدود ۲ سال سیم‌خواه سرمربی بود و فکر می‌کنم ۲ سال هم حسن بابک سرمربیگری تیم ملی را بر عهده داشت.
* بنا سوریان را به مسابقات معتبر اعزام می‌کرد
در وزن من آقای سوریان تشریف داشت و آقای بنا ایشان را به مسابقات اصلی که آسیایی و جهانی بود اعزام می‌کرد و من به مسابقات دیگر مثل جام جهانی اعزام می‌شدم. در مسابقات انتخابی نیز سوریان کشتی نمی‌گرفت و من اول می‌شدم. جام جهانی رویداد مهمی نبود و برای اینکه بتوانم باز هم به اردوی تیم ملی دعوت شوم در مسابقات قهرمانی کشور به میدان می رفتم. من کشتی‌گیری بودم که در بیشترین مسابقات قهرمانی کشور کشتی گرفتم و ۵ یا ۶ بار در این مسابقات به میدان رفتم که به قهرمانی رسیدم. در جام یادگار امام ۲ بار قهرمان شدم، ۲ بار به نایب قهرمانی رسیدم و یکبار هم سوم شدم. به مسابقات دانشجویان جهان نیز اعزام شدم که در فینال به علت آسیب‌دیدگی انگشت دست نتوانستم به مبارزه ادامه بدهم و دوم شدم.
