به گزارش حاشیه ورزش، محسن تمجید و مصطفی بابایی رئیس و دبیر سازمان لیگ تکواندو اواخر سال ۹۹ و قبل از برگزاری هفته پایانی رقابتهای لیگ برتر به دلیل اتفاقات رخ داده در بازی‌های مرحله مقدماتی گروه دوم رقابتهای دوم و عدم حمایت فدراسیون از سمت خود استعفا دادند. استعفای که هیچ واکنشی از سوی فدراسیون در پی نداشت تا اینکه یکشنبه ۲۶ اردیبهشت ماه و با گذشت نزدیک به ۸۵ روز، با حکم سید محمد پولادگر سیروس رضایی به عنوان رئیس سازمان لیگ معرفی شد.
اینکه این انتخاب به منزله قبول استعفای مسئولین سابق است یک سوی داستان قرار می‌گیرد و اینکه فردی پر مشغله به عنوان سکاندار سازمان لیگ با آن حجم کاری بالا می‌شود، سوی دیگر داستان است.
در اینکه رضایی از قهرمانان سابق، داوران با تجربه و فردی اخلاق مدار و تحصیلکرده است، بحثی نیست و مورد قبول اکثریت قریب به اتفاق جامعه تکواندو، ولی مگر در تکواندو قحط رجال است که عضو هیأت رئیسه، عضو و سخنگوی کمیته فنی و مهمتر از آن یکی از مدیران بیمه‌ای کشور باید چنین مسئولیت سنگینی را قبول کند.
اگر رضایی از مسئولیت بیمه‌ای خود بازنشسته شده که بکاری گیری بازنشسته‌ها طبق قانون تخلف است. کما اینکه دو سال قبل محمد کرمی با همین قانون جای خود را به تمجید داد. اگر هم هنوز در مسئولیت خود فعالیت می‌کند که بازهم به دلیل قانون دو شغله ها، منع بکارگیری داشته است. حتی اگر قانون دو شغله ها برای مسئولین سازمان لیگ مصداق پیدا نکند، بازهم نمی‌توان بکاری گیری فردی پر مشغله را برای یکی از سمت‌های مهم فدراسیون توجیه کند.
خوشبختانه تکواندو افراد جوان، تحصیلکرده و مدیر کم ندارد که بتوانند چنین مسئولیتی ها بدون دغدغه به سرانجام برسانند. ولی متأسفانه مدیریت بسته در تکواندو سالهاست که اجازه ورود افراد جدید را نمی‌دهد و همین چند نفری که در داخل فدراسیون مسئولیت دارند با تدبیر آقای رئیس همه کارها را به اتفاق انجام دهند.
اینکه چرا برخلاف برخی فدراسیون‌ها، در تکواندو به جوانان برای مدیریت در بخش‌ها و کمیته‌های مختلف اعتماد نمی‌شود، بحثی قدیمی است، ولی حداقل می‌شد به مردان با تجربه دیگرکه حداقل مشغله کمتری داشته باشد، اعتماد کرد.
