سقف آسیا برای بلندقامتان ایران کوتاه بود

قهرمانی ایران در رقابت های آسیایی با بهروز عطایی و کادر تمام ایرانی قدمی مثبت جهت رشد والیبال ایران بود. پاک کردن نتایج ضعیف آلکنو در لیگ ملت های ۲۰۲۱ و المپیک توکیو ماموریت سختی بود که عطایی ریسک آن را پذیرفت و در این راه موفق عمل کرد؛ ریسکی که اگر عدم موفقیت عطایی و کادر ایرانی را همراه داشت شاید ادامه کار برای مربیان وطنی در تیم های ملی سخت تر می شد.

قهرمانی در هر تورنمنتی باعث خرسندی و خوشنودی هموطنان و والیبال دوستان خواهد شد اما باید یک نکته را در نظر گرفت که در چه رقابت هایی قهرمان شدیم. قطعا سطح والیبال ایران در سالهای اخیر فراتر از آسیا بوده و نباید فدراسیون والیبال در باد این قهرمانی خوابیده و پیروزی در این مسابقات را بزرگنمایی کند چراکه ممکن است به آینده والیبال ایران صدمه بزند. قطعا مسابقات آسیایی به دلیل حضور تیم های ضعیف در آن، آنچنان مطرح نیست و قهرمانی برای تیمی مانند ایران نمی تواند نشان دهنده پیشرفت والیبال ایران باشد؛ هرچند که شاید قهرمانی برای تیم های دیگر آسیایی در این رقابت ها پیشرفت محسوب شود.

به نظر می رسد قهرمانی در رقابت های آسیایی باعث شده فدراسیون والیبال نتایج ضعیف آلکنو در لیگ ملت های والیبال و المپیک را فراموش کند و در خصوص برخی از موضوعاتی که همچنان برای همگان مشخص نشده سکوت کند. زمان حضور آلکنو در ایران اتفاقات زیادی برای والیبال ایران افتاد که همچنان فدراسیون والیبال ایران در باره آن سکوت کرده است.

برخی از تیم های مطرح والیبال قبل از المپیک توکیو برای المپیک پاریس برنامه داشته و این موضوع نشان می دهد که اگر فدراسیون والیبال بخواهد با قهرمانی در مسابقات آسیایی آن هم پس از المپیک که تیمها دچار تغییر می‌شوند، مشکلات اصلی تیم ملی والیبال ایران در المپیک توکیو و لیگ ملت های ۲۰۲۱ والیبال را فراموش کرده و به واسطه این پیروزی به شناسایی نقاط قوت و ضعف تیم در دوران آلکنو نپردازد، قطعا والیبال ایران ضربه خواهد خورد.

امروز بیشتر تیم های صاحبت نام و صاحب سبک برنامه خود را برای المپیک پاریس ترسیم کرده و در پی اجرای آن تلاش می کنند. اگر فدراسیون والیبال و بخش مدیریتی آن بخواهد در باد این قهرمانی بخوابد، در آینده‌ای نزدیک دود این موضوع به چشم والیبال و جوانان ایران خواهد رفت.

اعتماد فدراسیون والیبال به کادر ایرانی و ریسک جوانگرایی از مواردی است که می توان آن را تحسین کرد اما باید یادمان باشد که این مسابقات المپیک و حتی لیگ ملت ها نیست!

انتظار می رود فدراسیون والیبال پاسخ برخی از ابهامات در دوره آلکنو را به صورت شفاف داده و بعد از آن با کمک کارشناسان خبره به تشخیص نقاط ضعف و قدرت تیم ملی والیبال بپردازد تا بعد از آن با برنامه ریزی های صحیح تیم ملی والیبال ایران در مسیر اصلی خود حرکت دهد.

برای المپیک پاریس آنچنان وقتی وجود ندارد و اگر مدیریت والیبال می خواهد کاری برای جوانان ایران انجام دهد، اکنون زمانش است. امید است که فدراسیون والیبال زمان را مغتنم شمرده و از این قهرمانی برای پاک کردن خاطرات بد دوران آلکنو استفاده نکند بلکه مشکلات را شناسایی کرده و از آن تجربه کسب کند.

.