به گزارش حاشیه ورزش، مازیار فرزاد مربی دوچرخه سواری ایران درباره ی لغو اعزام سه رکابزن پیست ایران به مسابقات اوکراین بیان کرد: قرار بود در مسابقه کلاس دو جهانی اوکراین شرکت کنیم که امتیاز اتحادیه جهانی دوچرخه سواری هم داشت. ایمان و رضا رشنو از خوزستان و کسری باقرپور از لرستان قرار بود به همراه من به این مسابقات برویم. با وجود اینکه ویزا هم گرفته بودیم اما به لحاظ مالی تامین نشدیم بنابراین این اعزام پای پرواز لغو شد.
او ادامه داد: بخشی از هزینه ها را خودمان برعهده گرفتیم. فدراسیون هم قرار شد مبلغ ۲۰ میلیون تومان به ما کمک کند که خزانه دار عنوان کرد شنبه هفته جاری واریز می کند که ما هم عنوان کردیم آن زمان دیر است و آخر هفته پرواز داریم و قبل از رفتن، به این پول نیاز داریم. هیات های لرستان و خوزستان نیز قرار بود به ما کمک کنند اما بعدا که پیگیری زیادی کردیم عنوان کردند حساب هایشان مسدود است! دو نفر از رکابزنان پول برای رفتن به این مسابقه نداشتند و من هزینه ها را تامین کردم اما باز هم پول کم داشتیم.
فرزاد در پاسخ به این پرسش که چه مبلغی برای انجام این اعزام کم داشتند، تاکید کرد: ۱۵ میلیون کم داشتیم. ویزای ما سه شنبه هفته گذشته آماده شد و در نهایت چهارشنبه یا پنجشنبه باید پرواز می کردیم از این رو بلیت ما لحظه آخری شد. برآورد ما از هزینه بلیت ۱۲ میلیون تومان بود که وقتی خواستیم تهیه کنیم به ۱۵ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان افزایش پیدا کرده بود. هزینه ویزا هم گران شد. پول ما صرف تهیه ویزا و بلیت شد.
او افزود: عمده مشکل این بود هیات ها کمک نکردند در حالی که قبلا با آنها صحبت شده بود. از این رو اعزام لغو شد. ورزشکاران خیلی ناراحت شدند اما نمی دانم چه کسی باید رسیدگی کند. من به عنوان مربی توانستم ورزشکاران را جمع کنم و تمرینات لازم را بدهم اما زمان اعزام کسی کمک نکرد. حدود سه سال است هیچ اعزامی برای رکابزنان سرعت انجام نشده است و این ورزشکاران با انگیزه هستند و با هزینه شخصی خود اردو تشکیل دادند. انتظار داشتیم حداقل هیات ها کمک کنند اما نه آنها کمک کردند و نه خزانه دار به دستور فدراسیون پایبند بود.
مربی دوچرخه سواری در پاسخ به پرسش دیگری مبنی براینکه وقتی متوجه شدند قرار است خزانه دار پول را دیر واریز کند، رییس فدراسیون را در جریان نگذاشتند، گفت: با مشاور رییس ارتباط گرفتیم اما جواب دقیقی نداد. پاسخ به ما این بود که شنبه پول واریز می شود و ما هم عنوان کردیم آن موقع ایران نیستیم که بتوانیم از پول استفاده کنیم و برای پرداخت هزینه اسکان به دلار احتیاج داریم.
او در پایان گفت: ما خودمان دعوتنامه را گرفتیم و کارهای ویزا را انجام دادیم و حتی بخشی از هزینه ها را تقبل کردیم و این اعزام می توانست اولین اعزام برای رکابزنان سرعت بعد از سه سال باشد. انتظار داشتم هیات های لرستان و خوزستان کمک کنند اما هیچ توجهی نشد و فقط ما را بین رییس و دبیر هیات پاس دادند. هیات ها در این دو سال نه اعزامی داشتند و نه مسابقه ای برگزار کردند و برای اعزام برون مرزی ورزشکار خود هم هیچ کمکی نکردند. نکته این است این ورزشکاران آماتور نبودند بلکه ملی پوش بودند و برای ورزشکار ملی پوش خود هم هزینه نکردند.
