از آنجاییکه این قهرمان انگار طعم شکست را در هیچ جایگاهی نمی توانست بپذیرد به ادبیات حوزوی متوسل شد تا شاید در مقابل مجری شبکه سه بتواند امتیازات آن جدل را بنام خود ثبت کند ، اما این بار داستان قصه با سایر قصه ها فرق می کرد و داوران این جدل را برخلاف میدان‌های کشتی افکار عمومی شکل می دادند که با یک سؤال چالش برانگیز ( نماز مستحبی ) از سوی پیمان پشت علیرضا دبیر را به خاک مالید و دیدار مسابقه را به سود خود خاتمه داد و با بالا رفتن دستان یوسفی ، سرود ملی جمهوری اسلامی ایران در دستگاههای ، شور و دشتی از سوی مخاطبان از کلیه رسانه های غیر صدا و سیما بطور همزمان نواخته شد و آنچه باقی ماند هیاهو و کلام چاله میدانی دبیر بود .
توضیحات اضافه این قهرمان پیشین که در جایگاه و مسند ریاست فدراسیون کشتی ایران تکیه زده بود ره بجایی نبرد و بیشتر خود را در افکار عمومی منزوی کرد و ماهیت و اندازه دانش ومعرفت کلامی خود را در یک نشست نیم ساعته به نمایش گذاشت تا بینندگان شبکه بخوبی پیش از بیش ایشان را قضاوت کنند .
جناب دکتر دبیر عرصه دیالکتیک ، ماورای زور و بازو و فنون مختلف کشتی است که پیمان یوسفی علیرغم تبحر و پیشروی محافظه کارانه در افکار عمومی با موفقیت از میدان خارج شد .
