به گزارش حاشیه ورزش ، باشگاه پرسپولیس هر سال درگیر پرونده‌های خارجی زیادی می‌شود که بررسی این پرونده‌ها تنها سوء مدیریت مدیران این باشگاه را نشان می‌دهد. از پرونده مانوئل ژوزه در دروه مدیریت رویانیان گرفته تا شکایت اخیر بوژیدار رادوشوویچ که مربوط به دوره مدیریت صدری می‌شود، ردی از اشتباهات آشکار دیده می‌شود که میلیون‌ها دلار به بیت‌المال خسارت زده و هیچ مدیری هم بایت این زیان‌هایی که پرسپولیس زده (به عنوان یک باشگاه دولتی) بازخواست و دادگاهی نشده است.
در شکایت رادوشوویچ، صریح و شفاف مشخص است که سید مجید صدری به عنوان سرپرست باشگاه با اطلاع از وضعیت این بازیکن کروات، مطالبات فصل گذشته تمام بازیکنان و کادر فنی را تسویه می‌کند و ۲۰ درصد هم از مبالغ قرارداد فصل جدید می‌پردازد اما عالمانه و عامدانه پولی به رادوشوویچ نمی‌دهد! این موضوع نه تنها باعث ناراحتی این دروازه‌بان کروات شده، بلکه راه قانونی فسخ یک طرفه قرارداد و مطالبه تمام مبلغ قرارداد، مربوط به دو فصل آینده را هم مقابلش باز کرده است. البته صدری پیش از اینکه رادوشوویچ تهران را ترک کند، ۵۰ هراز یورو از مطالبات ۱۹۶ هزار یورویی او را پرداخت کرد اما این پول آنقدر دیر پرداخت شد که رادوشوویچ را مجاب به ترک تهران کرد.
در دروه مدیریت سمیعی، زمانی که رادوشوویچ به خاطر رفتارهای ابراهیم شکوری به کشورش رفته بود و با تماس یحیی گل‌محمدی راضی به بازگشت شد، با باشگاه توافق کرد که بر خلاف مفاد قراردادش، هر زمانی که باشگاه پولی در اختیار داشت و به بازیکنان پرداخت کرد، به رادوشوویچ هم پرداختی داشته باشد اما درحالی که باشگاه پرسپولیس پیش از دیدار برابر الهلال عربستان در مرحله یک چهارم‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا مطالبات همه اعضای تیم مربوط به فصل گذشته را تسویه کرد و چند روز بعد هم ۲۰ درصد از قراردادهای فصل جدید را داد، هیچ پولی به رادوشوویچ پرداخت نکرد. در ادامه پس از هفته‌ها وعده وقتی دروازه‌بان کروات برای دریافت ۱۹۶ هزار یورو مطالباتش (مربوط به تسویه فصل گذشته و ۲۰ درصد در فصل جدید) به باشگاه مراجعه کرد، فقط ۵۰ هزار یورو به او داده شد. نکته جالب ماجرا اینجاست که رادوشوویچ پس از ترک تهران، هفته‌ها منتظر بود تا باشگاه مقدمات بازگشتش را فراهم کند اما حتی با حضور رضا درویش هم هیچ اقدامی برای بازگشت این دروازه‌بان انجام نشد.
بررسی پرونده‌های بازیکنان و مربیان خارجی پرسپولیس نشان می‌دهد که در تمام این پرونده‌ها مدیران وقت با علم به وضعیت موجود و اینکه پرونده‌ای علیه باشگاه شکل خواهد گرفت تصمیمات عجیبی گرفته‌اند که خساراتی برای بیت‌المال به همراه داشت. این مدیران همواره با تکیه بر اصل “۲ سال طول می‌کشد تا حکم قطعی بیاید و من هم آن موقع دیگر نیستم!” آگاهانه به باشگاه زیان وارد کرده‌اند.
چند روز قبل در دادگاهی مربوط به پرونده شهرداری لواسان، کیف‌هایی پر از دلار و یورو به نمایش درآمد که به عنوان رشوه پرداخت شده بودند. تصاویر این کیف‌ها به سرعت به خبر یک رسانه‌ها تبدیل شد. جمع مبالغی که در چند سال اخیر در پرونده‌های باشگاه پرسپولیس – و البته استقلال – به خاطر اشتباهات مدیران پرداخت شده، چند برابر حجم آن کیف‌ها بوده اما هیچ دادگاهی برای مدیرانی که به بیت‌المال خسارت زدند برگزار نشده است. شاید اگر یک بار، فقط یک بار دادگاهی برای چنین مدیرانی تشکیل شود و حکم شود که مدیرانی خاطی، خسارت وارده را از جیب شخصی خود بدهند، دیگر چنین پرونده‌هایی برای یک باشگاه دولتی تشکیل نشود.
در نهایت پرسش اصلی است است که آیا مردم که علاقه شدیدی به فوتبال دارند و هوادار استقلال و پرسپولیس هم هستند و دوست دارند موفقیت‌های آنها را ببینند، از این که سرخ‌آبی ها دست در جیب آنها کنند و خرج قدرت‌طلبی و بی‌تدبیری توأمان مدیران، از حساب آنها کم شود، راضی‌اند؟ پاسخ البته کاملا روشن است.
