نسیمی‌شاد: درس برایم مهمتر است/ امیدوارم به شناگران حال حاضر بها دهند

نماینده شنای ایران در المپیک ۲۰۱۶ ریو گفت: سبک و سنگین کردم و دیدم درس برایم مهمتر است،در حقیقت نمی‌خواهم استعدادم را جایی هزینه کنم که کسی برایش ارزشی قائل نیست.

آریا نسیمی‌شاد در گفت و گو با حاشیه ورزش، اظهار کرد: من ورزش شنا را کنار گذاشته‌ و دیگر شنا را حرفه‌ای انجام نمی‌دهم. اکنون فقط مربیگری می‌کنم. در حقیقت من دانشجوی رشته پزشکی هستم و درس‌هایم سنگین است. زمان کافی برای ادامه ورزش حرفه‌ای نداشتم. از طرفی سبک و سنگین هم که کردم دیدم درس برایم مهمتر و در حقیقت اولویت من است. به همین دلیل تصمیم گرفتم شنا را کنار بگذارم و به درسم بچسبم.

شنای ایران فرسنگ‌ها با مدال المپیک فاصله دارد

نماینده شنای ایران در المپیک ریو در خصوص حضور موفق نمایندگان ایران در المپیک گفت: شنای ایران با مدال المپیک فرسنگ‌ها فاصله دارد اما اینکه یک شناگر بتواند در المپیک بهترین عملکردش را ارائه کند نیاز به تجربه دارد. یکی از مشکلاتی که همیشه در این رشته بوده و اکنون هم به دلیل مشکلات اقتصادی و کم شدن ارزش پول کشور بیشتر هم شده است اعزام به مسابقات بین‌المللی است.

باید یک شناگر ماهانه یک مسابقه بین‌المللی را تجربه کند

نسیمی‌شاد افزود: به طور استاندارد باید هر شناگر دست کم یک مسابقه بین‌المللی در هر ماه یعنی ۱۲ مسابقه در یک سال را تجربه کند. درصورتی که ورزشکاران ما تنها سالی یک یا دو مسابقه را تجربه می‌کنند که بیشتر آن‌ها هم در حوزه کشورهای حوزه خلیج فارس است و کمتر می‌توانند رقیبان جهانی را ببینند.

اگر تجربه مسابقه جهانی را نداشته باشی المپیک پر از استرس خواهد بود

او در ادامه گفت: در المپیک ریو شانس خوبی که داشتم این بود که سال قبل از آن در مسابقات جهانی کازان شرکت کرده بودم و با جو ورزشگاه ۲۰ هزار نفری آشنا بودم. این خیلی موضوع مهمی است. اگر ورزشکاری تاکنون این جو را تجربه نکرده باشد حتما استرس زیادی خواهد داشت. من بار اول خیلی استرس داشتم و سخت بود که بهترین عملکرد خودم را به نمایش بگذارم.

المپیک رویداد عجیب و غریبی نیست

وی گفت: به نظر من نمی‌توان گفت مسابقات المپیک خیلی با مسابقات جهانی متفاوت و عجیب غریب است. اگر شناگر تجربه خوبی از مسابقات بین‌المللی داشته باشد می‌تواند در المپیک بهترین خودش باشد و بهترین عملکرد را داشته باشد.

باید برای موفق شدن امکانات و مربی خوب داشت

نسیمی‌شاد در خصوص لزوم مربی خارجی برای این رشته خاطرنشان کرد: در دنیا رشته‌های پایه مثل شنا و دوومیدانی در حال توسعه است و علم پیشرفت می‌کند، خصوصا در چند دهه اخیر هم که علم رشد عجیب غریبی داشته است. در شنا چندین دستگاه هست که شناگران دنیا از آن استفاده می‌کنند که ما خیلی از آنها را حتی ندیده‌ایم. ما باید با علم پیش رویم و وقتی اینطور نباشد نتیجه نمی‌گیریم، خون ما رنگین‌تر که نیست. امکانات، مربی خوب، مسابقات تدارکاتی و .. برای کسب نتیجه موثر است.

۸۰ درصد شناگران حاضر در المپیک در آمریکا تمرین می‌کنند

وی گفت: دقیقا کشورهایی در شنا برتر هستند که از لحاظ شاخص های توسعه یافتگی جلوتر هستند، مثل آمریکا، انگلیس و … ما جزو کشورهای در حال توسعه هستیم و کاری که کشورهایی مثل ما باید انجام دهند این است که شناگران را به کشورهای پیشرفته بفرستند. ۸۰ درصد شناگران حاضر در المپیک یا آمریکایی هستند و یا در آمریکا تمرین می‌کنند. چون در آمریکا هم مربی بهتری وجود دارد و هم امکانات فراهم است. سایر کشورها به جای هزینه کردن چند هزار دلار برای خرید دستگاه، هزار دلار برای یک شناگر هزینه می‌کنند و او را برای تمرین به آمریکا می‌فرستند.

مشکلات در شنای ایران ریشه‌ای است

رکورددار ماده ۱۰۰ و ۲۰۰ شنای قورباغه کشور گفت: این مشکلات موجود ریشه ای است یعنی این نیست که یک نفر بتواند سریع آن را درست کند. باید ورزش کشور از لحاظ اقتصادی تقویت شود و بیشتر به ورزش پایه توجه شود. خیلی ها می‌دانند مشکلات چیست اما برای رفع مشکلات عملی انجام نمی شود.

نمی‌خواهم استعدادم را جایی هزینه کنم که کسی برایش ارزشی قائل نباشد

این شناگر 20 ساله در پاسخ به این سوال که با توجه به‌ اینکه هنوز فرصت برای ادامه ورزش حرفه‌ای دارد، آیا امکان دارد باز هم به ورزش حرفه ای برگردد گفت: بله زمان دارم اما با توجه به همین مشکلاتی که گفتم امکانش نیست. وقتی یک شناگر مشکلات را می‌بیند نمی‌تواند زندگی اش را بر پایه چیزی بچیند که هیچ کس برای آن ارزش قائل نیست. من این ورزش را تا انتهای آن رفتم، اما خوب به شخصه نتوانستم با آن کنار بیایم. ترجیح دادم زندگی‌ام را بر پایه چیزی بگذارم که برایم ارزش قائل باشند. در حقیقت نمی‌خواهم استعدادم را جایی هزینه کنم که کسی برایش ارزشی قائل نباشد.

امیدوارم به شناگران حال حاضر بها دهند

وی در پایان گفت: همه ورزشکارانی که اکنون در تیم ملی تلاش می‌کنند را از نزدیک می‌شناسم و می‌دانم چقدر عاشق این رشته هستند. آنها همه زندگی خود را برای شنا گذاشته اند که امیدوارم به آنها بها داده شود.