نکونام و حصاری که باید شکسته شود

به گزارش حاشیه ورزش
جواد نکونام پیشنهاد کارلوس کی روش را برای دستیاری این مرد پرتغالی در تیم ملی فوتبال ایران رد کرده اما چنان درگیر در این ماجرا شده که تیم باشگاهی‌اش (فولاد خوزستان ) به شروعی ضعیف و لرزان در لیگ بیست و دوم رهنمون کرده است .
شاید کسب ۱۲ امتیاز در ۱۰ هفته نخست این لیگ و نشستن در رده نهم جدول برای برخی تیم‌ها دستاورد بدی تلقی نشود اما با توش و توان و نفراتی که تیم اهوازی دارد ، بیشتر یک ناکامی است تا یک آغاز توام با لرزش های قابل فهم . یک بازی عقب افتاده فولاد که مقابل تیم ته جدولی ملوان است ، شاید مایه امیدواری باشد و فتح آن قرمز و زردهای اهوازی را تا رده ششم جدول بالا خواهد کشید اما کسب فقط دو برد و اکتفا به شش تساوی و قطع شدن نوار بی‌شکستی این تیم در مصاف اخیر با نساجی قطعا چیزی نیست که در این فصل از نکونام توقع آن می‌رفته است. نکونام دو فصل پیش فولاد را برای اولین بار در تاریخ حیاتش فاتح جام حذفی کشور کرد و سپس فصل گذشته به‌افتخار تصاحب سوپر جام کشور هم رساند اما در این فصل ازاین‌گونه افتخار سازی ها به‌کلی دور نشان داده است. برخی می‌گویند پیشنهاد کمک مربیگری در تیم ملی و کار در معیت کی روش او را وسوسه و حواس اش را پرت کرده اما واقعیت امر این است که نکونام با زرنگی هر چه بیشتر از همان روزدریافت این پیشنهاد تصمیم گرفته بود که نه بگوید و در اهواز بماند. او سطح خود را بسیار بالاتر از دستیاری می‌داند و معتقد است دیر یا زود سرمربیگری یوزها را به وی خواهند داد و اگر مجبور شود برای رفتن مجدد کی روش تا پایان جام ملت‌های ۲۰۲۳ آسیا صبر کند ، چنین خواهد کرد . او برای این مهم حاضر است حتی تا اتحاد جام جهانی بعدی (۲۰۲۶ ) هم صبر پیشه کند. بنابراین چیزی که نکونام را فاقد کارایی گذشته کرده ، نه رویای سرمربیگری تیم ملی و نه نداشتن مهر و نفر کافی در فولاد بلکه اختلال‌های است که در سبک و روش بازی‌های دلخواه و تاکتیک‌های انتخابی وی به وجود آمده است . تیم وی همچنان خوب دفاع می‌کند و به‌تبع آن کم گل می‌خورد اما چون حریفان با روش‌های کار نکونام آشنا شده‌اند و می‌دانند که او برای گلزنی به ضد حملات و ضربات ایستگاهی و کرنر دل‌بسته ، راه انجام این کار را کم‌وبیش به روی او بسته‌اند و اکتفا به ۷ گل زده در ۹ بازی برگزارشده فولاد محصول همین آگاهی است . فولاد با داشتن حمله ورانی مثل علی قربانی ، ساسان انصاری و یونس دلفی و یک هافبک تهاجمی پخته همانند اشکان دژاگه ، هافبک‌های رو به جلو و کراسازی همچون احسا نپهلوان ، ایوب والی و آیاندا پاتوسی و «بال » های سابق پرسپولیس در دوسمت میدان ( مهدی شیری در راست و سعید آقایی در چپ ) حیف است که فقط به دفاع و ضد حمله بیاندیشد و مجری چنین طرح‌های محدودی باشد . به نفع فولاد و شخص نکونام است که از این حصار خودساخته بیرون آیند و روبه‌جلو بازی کنند و تهاجمی‌تر باشند و از تمامی ظرفیت‌های بالای خویش برای گلزنی و پیروزی سودجویند وگرنه نکونام در ادعا و سودایی که برای سرمربیگری تیم ملی دارد ، با عقب‌گرد و شکست تاکتیکی و توقف استراتژیک بزرگی مواجه شده و آرزوبه‌دل خواهد ماند.