حاشیه ورزش– قاسم کیانی درباره عملکرد تیم ملی بسکتبال نوجوانان در کاپ آسیا و ششم شدن این تیم اظهار کرد: از دو زاویه می‌توان به این مسابقات نگاه کرد. از منظر نتیجه، ما می‌توانستیم جایگاه بهتری کسب کنیم اما از منظر پشتوانه‌سازی اتفاق خوبی برای بسکتبال خواهد افتاد. اعتقاد دارم در بازی با کره‌جنوبی شانس پیروزی داشتیم، چراکه تا دقایق پایانی از حریف پیش بودیم اما در چند ثانیه آخر همه‌چیز از دست رفت. در چنین شرایطی باید کادر فنی برنامه ویژه‌ای داشته باشد. وقتی صاحب توپ هستیم، باید از ثانیه‌های طلایی استفاده کنیم، نه اینکه دوبار توپ را از دست بدهیم. این همان شرایط استثنایی است که کمتر رخ می‌دهد اما باید برای آن آماده بود.
او افزود: با اشتباهات جزئی مقابل کره شکست خوردیم که اگر کره را می‌بردیم و پنجم می‌شدیم، نتیجه قابل قبولی بود. البته نمی‌توان گفت رتبه ششم بد است، چون پشت سر تیم‌های قدرتمند اقیانوسیه و شرق آسیا قرار گرفتیم. البته باید در نظر داشت که شرایط اردوها به دلیل مشکلات و تغییرات ناشی از جنگ تحت تأثیر قرار گرفت و برنامه‌ریزی تیم را سخت‌تر کرد وگرنه همه عوامل تلاش خود را برای موفقیت کردند.
کیانی درباره باخت با اختلاف امتیاز زیاد در بازی با ژاپن و نیوزیلند گفت: به اعتقاد من، استرالیا یک تیم دست‌نیافتنی است، اما ژاپن و نیوزیلند چنین نیستند. در این مسابقه کفه ترازو به نفع آن‌ها سنگین‌تر بود، اما فاصله مطلقی وجود ندارد. نیوزیلند تیمی بسیار قدرتمندی است اما در حد قدرت‌های آسیا است. یادم هست در المپیک نوجوانان ۲۰۱۰ که من سرمربی بودم، نیوزیلند را شکست دادیم بنابراین می‌دانیم که قابل بردن هستند. در دیدار رده‌بندی همین مسابقات هم نیوزیلند با اختلافی اندک ژاپن را برد. فاصله ما با این تیم‌ها ۳۰ درصد است که می‌توان با تلاش و برنامه‌ریزی بیشتر آن را کم کرد.
او ادامه داد: ژاپن تیمی است که حتی بازیکن به NBA معرفی می‌کند و برنامه‌ریزی منسجمی دارد. نیوزیلند هم تیم قدرتمندی است اما در رده‌های پایه نمی‌گویم شکست دادن این تیم‌ها کار ساده‌ای است اما ناممکن هم نیست. نقد دیگر من این است که با وجود باخت، اختلاف امتیاز هم با این دو تیم خیلی زیاد شد و به نظر باید جبران می‌شد. هر دو تیم ژاپن و نیوزیلند در شرایط خاص قابل شکست بودند.
پیشکسوت بسکتبال ایران اضافه کرد: ثمره این تیم برای آینده بسکتبال ایران بسیار ارزشمند است. بسکتبال ما در این رده به لحاظ بازیکن و توانایی‌ها به تیم‌های تراز اول آسیا نزدیک شده است. اگر استرالیا و نیوزیلند را کنار بگذاریم تنها چین، کره و ژاپن بالاتر از ما قرار دارند. کره را که می‌توانستیم ببریم پس حالا با شرق آسیا هم‌سنگ شده‌ایم. این تیم فقط ۱۲ نفر نیست؛ حداقل ۲۰ بازیکن دیگر در قالب تیم‌های الف و ب هم هستند که کنار این تیم تمرین کردند و آن بازیکنان هم فاصله زیادی با ملی‌پوشان ندارند. بنابراین پشتوانه‌ای ارزشمندی شکل گرفته و در پست های ۱ تا ۳ شرایط خوبی داریم. در پست‌های ۴ و ۵ نیز عملکرد قابل قبولی داشتیم اما مثل تیم بزرگسالان، کمبود در پست ۵ همچنان احساس می‌شود. حامد حدادی یک بازیکن ویژه بود و نبود او در سال‌های اخیر در پست ۵ به چشم می‌آید؛ مشکلی که بسیاری از کشورها هم در این پست دارند و برای همین به دنبال جذب بازیکنان تبعه می‌روند.
کیانی درباره اینکه چرا تیم نوجوانان از سال ۲۰۰۹ تاکنون به جام جهانی راه نیافته است، گفت: در این ۱۵ سال با مربیان مختلف به کاپ آسیا رفتیم اما هیچ‌گاه به سکو نرسیدیم. بنابراین نمی‌توان گفت حضور فلان مربی نتیجه بهتری رقم می‌زند. یکی از دلایل موفقیت ما در سال ۲۰۰۹ این بود که به بازیکنانم باور داشتم. هیچ‌وقت به آن‌ها نگفتم چین، کره یا ژاپن از شما بهتر هستند. واقعاً ایمان داشتم که تیم ما در بدترین شرایط هم‌سطح آن کشورهاست. تفاوت ما با آن‌ها در زیرساخت، امکانات و شرایط اقتصادی است، نه در استعداد و توانایی بازیکنان. متأسفانه برخی، حریفان را بزرگ‌تر از واقعیت می‌بینند و وقتی مربی این حس را داشته باشد، به بازیکن هم منتقل می‌شود.
مربی سابق تیم ملی نوجوانان با اشاره به مسائل تاکتیکی گفت: مشکل دیگر این است که تیم روند تکراری در برنامه‌ها داشت. برای همه بازی‌ها یک روش مشخص داشتیم. در حالی که در تیم ملی بزرگسالان مانولوپولوس در دیدار برابر چین تایپه وقتی عقب بودیم، سیستم را تغییر داد و با سه گارد و یک بازیکن پست ۴ زمین را عوض کرد و بازی برگشت. در این رده‌ها به چنین تغییراتی نیاز است.
کیانی در پایان تأکید کرد: اعتقاد دارم هر تیمی را می‌توان با دفاع سنگین شکست داد. برخی تیم‌ها را فقط با حمله می‌توان برد اما بیشتر تیم‌ها با دفاع قابل مهار هستند. کشورهای شرق آسیا مثل ژاپن و کره روی دفاع سرمایه‌گذاری کرده‌اند در حالی که سایر کشورها روی حمله تمرکز دارند. تیمی که دفاع خوبی داشته باشد، در رده‌های پایه موفق‌تر خواهد بود.
