و این، پایان همه پایان‌هاست؛ بارسلونا یتیم شد

به گزارش حاشیه ورزش، پایان یعنی پایان و همیشه تصور پایان یک چیز، برای ما بسیار سخت است. اشعار ساخته شده اند چرا که نمی توانیم ایده یک پایان را بپذیریم. پایان هر چیزی از عشق گرفته تا زندگی، پایان یک خوشی و لذت.

این ایده را نیز به ما تزریق کرده اند که نفس انسان بر هر چیزی از پول و بیماری گرفته تا بی عدالتی حاکم است. اینکه چیزی که مردم می خواهند، اهمیت دارد و هر چیزی امکان پذیر است و می توان به نتیجه و توافق رسید. قلب، اندامی بدون مغز است. این گاهی درست است گاهی هم نه ولی پایان یعنی پایان.

خوب یا بد، بارسلونا فراتر از یک باشگاه است و زیبایی و کمال تیمی که پپ گواردیولا با لیونل مسی، ژاوی و اینیستا در اختیار داشت، افتخاری برای ملت کاتالان بود. شکل بازی آن تیم و شیوه پیروزی هایش بسیاری را بر این باور رسانده بود، همانطور که می توان فاتح لالیگا و لیگ قهرمانان شد، می توان کاتالونیا را نیز به استقلال رساند. بارسا همیشه سعی در ارائه فوتبالی پاک داشت و اینکه بهترین باشد. تیمی با روحیه ای برتر، تیمی دموکرات تر که همه را به رقابت می طلبید. واقعیت اما چیز دیگری است؛ همه کاتالونیا هوادار بارسا نیستند، همه چیز فوتبال نیست و برای مسی هم پولی وجود نداشت.

بارسای یتیم، پس از جدایی لیونل مسی

لیونل مسی 34 ساله است و از بارسا رفت چرا که بارسلونا امروز، تیمی ورشکسته است. بارسلونا بدون لیونل مسی بارسلونا خواهد ماند ولی این بارسا در دنیای کنونی بدون لحاظ کردن بخش عاطفی و اجتماعی قضیه، از دایره اهمیت عمومی تا حد زیادی خارج خواهد شد. بسیاری از مردم دنیا بارسلونا و بازی هایش را به خاطر لیونل مسی تعقیب می کردند، بله، فقط به خاطر مسی و این یک حقیقت تلخ است.

مسی نه تنها بهترین بازیکن دنیاست که بازیکنی تکرار نشدنی است. ما این را می دانیم، مایی که در همه این سال ها از دیدن بازی هایش در بارسا لذت تمام را بردیم. بدون مسی، امروز بارسلونا باشگاهی است مثل دیگر باشگاه ها. یک کشتی درهم شکسته که دیگر فرصتی برای مانور و اشتباه ندارد.

مسی در تمام بازی ها و در همه فصول، بهترین بازیکن بارسلونا بود. او بهترین بهترین ها بود. این حس یتیم شدن پس از رفتن مسی هم به خاطر پایانی بدون وقت اضافه و پنالتی هاست و هم به این خاطر است که همه، حس فریب خوردگی داریم؛ انگار فریب مان داده باشند؛ به عنوان یک باشگاه، یک ملت، یک هوادار و یک شهروند. ما به یک پروپاگاندا تصویری واقعی بخشیدیم و حالا به پایان چیزی رسیده ایم که دیگر هرگز تجربه اش نخواهیم کرد.

رفتن مسی چه الان و چه تا دو سال و چند سال دیگر، در نهایت برای همیشه با ما خواهد بود و باید با این واقعیت روبرو شویم که دیگر همه چیز تمام شده است. باشگاه ها مثل ملل و جوامع وقتی سقوط می کنند، به پایان خط می رسند. این فقط یک بازی نیست، فوتبال است و زندگی.