پدرام خسروشاهی – به گزارش حاشیه ورزش نگاهی بیاندازیم متوجه خواهیم شد که دریافت جایزه امشب چقدر برای کریم بنزما می‌تواند مهم باشد. این‌یک فهرست بی‌پایان از ستاره‌هایی است که در سطح عالی، درخشان ظاهر شدند اما هیچ توپ طلایی نبردند. مارکا در آستانه مراسم امشب، یک تیمِ 11 نفره از این ستاره‌ها را معرفی کرده است. نیمکت‌نشینی ستاره‌هایی چون بوفون، زانتی، نستا، لام، جرارد، گیگز، روبن و دل پیروز نشان از سطح بالای این تیم بدون جایزه دارد که در ادامه مرور خواهیم کرد:
ایکر کاسیاس
کاسیاس، قهرمان تمام عناوین ممکن و ناجی تیمش در بسیاری از موارد، هرگز این جایزه را دریافت نکرد. ایکر، شش بار نامزد توپ طلا شد که رتبه چهارم در فصل 08/09 بهترین نتیجه او بود. دروازه‌بان تیم قهرمان جام جهانی 2010 که با مهار تک‌به‌تک روبن در دیدار پایانی، نقشی حیاتی در فتح جام داشت، در یک بازه زمانی طولانی، تلاش زیادی کرد تا بلکه بتواند توپ طلا را مال خود کند اما درنهایت نامش در لیست 11 ستاره در حسرت توپ طلا درج شد.
کافو
این برزیلی که یکی از بهترین‌های تاریخ در پست خود است، مانند کاسیاس تمام عناوین ممکن را با میلان و تیم ملی برزیل به دست آورد. برزیل با کاپیتانی کافو، آخرین قهرمانی یک کشور از آمریکای جنوبی را در جام جهانی 2002 جشن گرفت. او همچنین در سال 2020 (سالی که جایزه فردی توپ طلا به هیچ بازیکنی اهدا نشد) از سوی فرانس فوتبال در تیم منتخب تاریخ رشته فوتبال قرار گرفت.
سرخیو راموس
این مدافع اسپانیایی، 16 فصل را در رئال مادرید سپری کرد. او در این مدت سطحی فوق‌العاده از خود نشان داد. گل راموس در فینال لیگ قهرمانان 2014 بود که طلسم قهرمانی در UCL را شکست و نقطه شروعی بر حکمرانی دوباره کهکشانی ها بر فوتبال اروپا بود. خیلی ها به واسطه این عملکرد، او را شایسته دریافت توپ طلای آن سال می‌دانستند ولی این اتفاق در ترافیک رقابت مسی-رونالدو به فراموشی سپرده شد. راموس در سال 2017 در رده ششم توپ طلا قرار گرفت. او در سال 2020 نیز نامزد حضور در تیم منتخب تاریخ رشته فوتبال بود.
پائولو مالدینی
او یکی از بهترین مدافعان تاریخ محسوب می شود. مالدینی دوران حرفه‌ای موفقی داشت که شامل پنج قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا می‌شود. در کنار عنوان فردی توپ طلا، کاپیتان لاجوردی‌پوشان فوتبال خود را با حسرت کسب یک قهرمانی با تیم ملی به پایان رساند؛ او دو بار نایب‌قهرمان جهان شد ولی قهرمان نه. این بازیکن ایتالیایی در سال 2003 به‌عنوان سومین بازیکن برتر سال از سوی فرانس فوتبال شناخته شد و در سال 2020 نامش در بین 11 بازیکن برتر تاریخ فوتبال از سوی این نشریه نیز دیده می‌شد.
روبرتو کارلوس
تکنیک، سرعت و قدرت از ویژگی‌های روبرتو کارلوس، بهترین دفاع چپ تاریخ بود. این بازیکن برزیلی در سال 2002 در یک‌قدمی کسب توپ طلا بود ولی موفق به این کار نشد. در آن سال او با رئال مادرید قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد و با برزیل جام جهانی را فتح کرد، اما پایین‌تر از رونالدو نازاریو در مراسم توپ طلای سال 2002 دوم شد.
آندره‌آ پیرلو
ظرافت، در بازیکنی که کار سخت را آسان می کرد، تجلی می یابد. شش اسکودتو، دو لیگ قهرمانان و یک جام جهانی برای کسب جایزه فردی کافی نبود. بهترین مقام پیرلو رتبه پنجم در سال 2007 است. او یک سال قبل از این عنوان با ایتالیا قهرمان جهان شده و در بهترین تیم فیفا قرار گرفته بود.
ژاوی هرناندز
سرمربی فعلی بارسا در چهار نوبت به کسب این جایزه نزدیک شد. در سه مورد از آن‌ها، به‌طور متوالی در سال‌های 2009، 2010 و 2011، او به مقام سوم رسید و در مورد بعدی نیز (سال 2012) به مقام چهارم بسنده کرد. ژاوی که نامش در تیم منتخب توپ طلا گنجانده شد، با سد بزرگی به نام مسی روبرو بود که در آن چهار سال این جایزه را مال خود کرد و او را از دریافت جایزه‌ای که حداقل یک‌بار حقش بود، محروم ساخت.
آندرس اینیستا
مغز متفکر بهترین بارسای تاریخ و تیم ملی اسپانیایی که قهرمان جهان شد؛ زننده مهم‌ترین گل تاریخ برای تیم ملی اسپانیا در سال 2010، در همان سال در آستانه کسب این جایزه بود. با این حال، او هم با سد بزرگی به نام مسی مواجه شد؛ بازیکنی که در بارسا هم‌باشگاهی اینیستا بود و به نوعی او را با ژاوی هم‌درد کرده بود. هشت سال پس از آن، مجله «فرانس فوتبال» از این بازیکن اسپانیایی عذرخواهی کرد.
رائول گونزالس بلانکو
رائول، مهاجمی که گلزن به دنیا آمده بود. او دریکی از بحث‌برانگیزترین مراسم‌های توپ طلای تاریخ در جایگاه دوم قرار گرفت. در سال 2001 رائول قهرمان لالیگا شد و با عملکرد فوق‌العاده‌ای که داشت به‌عنوان بهترین گلزن مسابقات نیز دست‌یافت. در عوض، مایکل اوون جایزه را در آن فصل مال خود کرد؛ اتفاقی که توتی آن را “غیرقابل توضیح” نامید.
تیری آنری
رهبر یکی از بهترین آرسنال‌های تاریخ و قهرمان تمام جام های معتبر، چه در سطح ملی و چه در سطح باشگاهی، هرگز موفق به دریافت توپ طلا نشد. پاول ندود در سال 2003 در شرایطی توپ طلا را از آنری ربود که خیلی‌ها در آن سال، مهاجم فرانسوی را مستحق دریافت جایزه بهترین بازیکن می‌دانستند.
روبرت لواندوفسکی
او در دو نوبت مستحق دریافت توپ طلا بود، اما یک‌بار به دلیل همه‌گیری کرونا و لغو مراسم سال 2020 از کسب آن بازماند و یک‌بار هم‌سال بعد، تنها با 33 امتیاز کمتر از مسی، به توپِ طلا نرسید. خود لئو، زمانی که آخرین توپ طلای خود را به دست آورد، اذعان داشت که لواندوفسکی شایسته این جایزه بود.
- نویسنده : پدرام خسروشاهی
