به گزارش حاشیه ورزش ، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «در روزهایی که فوتبال و والیبال پابه‌پای هم در حال پیش‌روی هستند و شور و حال عجیبی را بر فضای کشور حاکم کرده‌اند، بار دیگر ادبیات نامناسب برخی گزارشگران تلویزیونی در مورد برتری تیم‌های ملی برابر رقبا محل بحث شده است. چه در والیبال و چه در فوتبال به طور مکرر شاهد استفاده از الفاظی همچون در هم کوبیدن، تحقیر کردن، له کردن و … هستیم. وقتی تیم ملی والیبال سه بر صفر آمریکا را می‌برد یا تیم فوتبال‌مان با سه و ۱۰ گل بحرین و کامبوج را از پیش رو برمی‌دارد، به طور مکرر از چنین واژگانی استفاده می‌شود. آش آن قدر شور شده که حالا صدای مردم در شبکه‌های اجتماعی هم درآمده و خیلی‌ها خواهان تعدیل این ادبیات هستند.
شاید ما با برخی از این کشورها در حوزه سیاسی مشکلاتی داشته باشیم اما بحث رقابت در میدان ورزش متفاوت است. اینجا قرار است آدم‌ها و ملت‌ها به هم نزدیک شوند. به علاوه حتی اگر از جنبه انسانی به این ماجرا نگاه نکنیم، از بعد منطقی هم «عقل» حکم می‌کند هنگام پیروزی آهسته‌تر کری بخوانیم؛ چرا که بالاخره یک روز هم نوبت شکست ما می‌رسد. اگر فکر می‌کنیم یک پیروزی سه بر صفر در والیبال به معنای تحقیر تیم حریف است، پس لابد زمانی که ما هم سه بر صفر یک بازی را می‌بازیم تحقیر شده‌ایم. آیا این نگاه درست است؟ خوب است که از پیروزی‌ها خوشحال و مسرور باشیم اما حفظ مرز بین این شعف با تحقیر و سرکوفت‌زدن به تیم بازنده بسیار ضروری است. در همین فوتبال تیم شریف و زحمتکش کامبوج با وجود دریافت چند ده گل، تا آخرین ثانیه از آخرین بازی جنگید و زحمت کشید. آنها هم می‌توانستند مثل کره شمالی انصراف بدهند و خیال خودشان را راحت کنند اما مردانه جنگیدند و حتی بعد از هفت گل عقب‌بودن از ایران، روی یک ضربه ایستگاهی بازیکن آنها پشت دیوار دفاعی دراز کشید. اتفاقا این روحیه جنگجویی قابل ستایش است؛ نه این که گزارشگر ما صرفا به خاطر بضاعت کم کامبوج در فوتبال آنها را تحقیر کند.»
