خداحافظی 5 سبد طلایی/  بسکتبال خانواده دوم من است( عکس)
خداحافظی 5 سبد طلایی/  بسکتبال خانواده دوم من است( عکس)
در پایان یکی از دیدار های فینال لیگ برتر بسکتبال بانوان کشور مژگان خدادادی از عرصه بازی در تیم های ملی خداحافظی و به جمع مربیان کشور پوست و شهرزاد طاهری به عنوان دبیر تحریریه حاشیه ورزش درگفتگویی گرم و صمیمی با صحبت های این بازیکن طلایی همراه شد

مژگان خدادادی متولد 4 اردیبهشت 67 ساکن قزوین لیسانس کامپیوتر و ارشد مدیریت بازاریابی در ورزش را دارم

مدرک مربیگری گرید یک level1 فیبا ، مدرک بدنسازی و آمادگی جسمانی و درجه دو داوری بسکتبال را دارم و اکثر کارگاه ها و سمینار های برگزار شده از طرف کمیته ملی المپیک همیشه شرکت میکنم تا اطلاعاتم به روز باشد .

5 خواهر و 4 برادر و در یک خانواده پر جمعیت هستیم قرارگرفتن در خانواده پر جمعیت باعث شد من به یک رشته ورزشی گروهی روی بیارم و در این رشته موفق باشم دوران کودکی خوبی داشتم فرزند آخر خانواده هستم وخیلی مورد لطف و توجه همه اعضای خانواده قرار می گرفتم و لوس نشدم وبرعکس همه که می گویند فرزندان آخر خانواده همیشه لوس هستند ولی من شخصیت مستقلی دارم نگاه های خانواده همیشه به من بوده ولی از دوران کودکی همیشه کارها را خودم انجام میدادم و همین باعث شد دور از خانواده ده سال رشته ورزشی بسکتبال را در تیم هایی خارج از استان خودمان دنبال کنم و حضور داشته باشم کار راحتی نیست دور از خانواده بودن ولی به دلیل اینکه بسکتبال را عاشقش بودم عشق و اولویت زندگی من بسکتبال شد .خیلی از مناسبت های خانواده و اتفاقات خوبی که باید در کنار خانواده می بودم را نبودم و در اردو و مسابقات بودم و اینگونه بسکتبال شد خانواده دوم من.

بسکتبال را بی اقرار می گویم عاشقانه دوست دارم و خیلی درس ها از خانواده گرفتم و توانستم در بسکتبال پیاده کنم و در کنار هم تیمی ها موفق باشم . و برای من ارزشمند است مشوق برای شروع بسکتبال خودم بودم شاید روزهایی را در بسکتبال گذراندم که خانواده ام اطلاع نداشتند اینقدر بسکتبال را جدی دنبال می کنم ودرگیرش هستم تا بعد از اینکه در لیگ برتر قرار گرفتم آنجا بود که همه فهمیدن عاشق بسکتبال هستم و حمایتم کردن آسیب هایی که در این حین اتفاق می افتاد خانواده من را ناراحت می کرد که جسم من در حال فشار و اسیب هست ولی مانع من نبود و این دوست داشتن های من بیشتر میشد .ولی برای خانواده من درد آور بود و سعی میکردم بسیاری از آسیب هایم را به خانواده بیان نمی کردم تا بتوانم خودم و قوی نشان دهم و در این رشته ماندگار باشم . بعد از سالها که در قزوین با تیم استان همراه بودم و دیگر نماینده ای در استان نداشتن مجبور شدم تیمم را تغییر بدهم و به شهر های بندر عباس تهران اصفهان و آبادان رفته و در تیم های انان تجربه های های خودم را در اختیار جوان تر ها دادم و به فعالیتم ادامه دادم آرزوی من در بسکتبال این بود که روزی حجاب ما مورد تایید فدراسیون های جهانی باشد و با حجاب بازی کنیم در ترکیب تیم های سه نفره و ملی قرار گرفتم بعد از تایید و عناوین خوبی را کسب کردیم قهرمانی غرب آسیا در بسکتبال سه نفره مقام سوم در بازی های 5 نفره تیم ملی اعزام به مسابقات جهانی که یکی از آرزو های یک دختر بسکتبالیست است که آن عرصه را تجربه کند و من لمس کردم و فضای رویایی و شگفت انگیزی بود که در رویای هر ورزشکاری است خداروشکر که سالها پشت در های بسته بودم و نتایج خوبی گرفتیم و نگاه مسئولین و رسانه ها به ورزش بسکتبال جذب شدند به این رشته و دحتران بسکتبالیست بیشتر دیده و قرار داد های ریالی آنان افزایش یابد.

عناوین باشگاهی:

سه عنوان قهرمانی

5 عنوان نایب قهرمانی

2عنوان سومی را در کارنامه خودم ثبت کردم.

با تیم ملی بازیهای جهانی آسیایی غرب آسیا در 5 نفره باشگاه های غرب آسیا ، مقام دومی همراه تیم بهمن بودم شطرنج ، دو ومیدانی ، هندبال ، بدمینتون را دنبال کردم ولی درخشش من در بسکتبال بود که دبیر ورزش من با شناختی که از من پیدا کرد من را به خانم حسن نائبی مربی بسکتبال لیگ برتر استان بودن در آن زمان معرفی کردند.و شرایط طوری رقم خورد که من به لیگ برتر قزوین راه پیدا کنم . یکی از خاطرات خوب من تاثیر گزاری من در برد تیمم بوده و گل نهایی بود که باعث برد تیمم شد و یا روزی که آخرین بازی من بود همه دوستان و هم تیمی های من منو پرتاب میکردن بالا .و این ها بوده که روح من و تازه کرده و خاطرات بسکتبالی من رو زنده کرده . مژگان خدادادی که در گفتگویش ادامه می دهدکه تنها زندگی می کرده آشپزی هایش با دل بوده و در تنهایی حتی پرورش گل ها در طول روز توانسته بوده روحیه لطیف و گرمش را بیشتر آرامش دهد و استقلال و آرامشش را به گفته خودش از بسکتبال آموخته است .

همیشه مژگان خدادادی خود را مدیون اولین مربی خودم خانم حسن نائبی می دانسته.

مژگان عزیز با این کلمات اولین چیزی که در ذهنت هست رو بهمون بگو:

دوران بازی : زندگی

مراسم خداحافطی در آزادی : مرور خاطرات

مادر : قلب

پدر : کوه استقامت و صبر

شماره 5 : به نیت 5 تن پوشیدم و با آن خداحافظی کردم

بهترین بازیکن دفاعی : سبد طلایی ( مراسمی بود که بعد از سالیان سال کار قشنگی بود که بهترین مدافع را از طرف فدراسیون دریافت کردم )

یه دعای قشنگ میتونی بگی؟ دعایم این است خانواده ام همیشه کنارم باشند و خداوند یار و یاورم تا همانطور که در زمان بازیکنی تاثر گذار بودم و خاطرات خوبی از من برای همگان به یادگار ماند در دوره جدید زندگی ام و در عرصه مربیگری بیشتر تاثیر گذار باشم و مسیر جوانان را روشن کنم امیدوارم این توان را خداوند به من بدهد تا در فضای بسکتبال بتوانم خادم باشم.

از مژگان عزیز ممنون هستم که وقتش رو در اختیار ما قرار داد

حاشیه ورزش برای این بانوی ورزشکار آرزوی بهترین ها را دارد.

  • نویسنده : شهرزاد طاهری