از فداکاری تا شورش: صدای رودریگو بلند شد

به گزارش حاشیه ورزش

در سال ۲۰۲۵، رودریگو هر ۸۳.۳ دقیقه در یک گل مشارکت دارد. در ۱۷ بازی آخر، ۱۰ گل زده، شش پاس گل داده و یک پنالتی به دست آورده است.

این‌ها کلمات بلینگام هستند. زمینه این صحبت‌ها، نمایش خیره‌کننده‌ی دیگری از او برابر سیتی بود: «پوف… رودریگو خیلی دست‌کم گرفته شده. به نظر من، او بااستعدادترین بازیکن تیم است. کارهایی که با توپ می‌تواند انجام دهد، وقتی می‌بینم چه می‌کند، فکر می‌کنم، چطور این کار را می‌کند؟ اگر من همچین چیزی را امتحان کنم، رباطم پاره می‌شود! بازی کردن کنار او لذت‌بخش است. فکر می‌کنم او بیشترین فداکاری را در تیم دارد. همه می‌دانیم که پست مورد علاقه‌اش سمت چپ است، اما از سمت راست هم خیلی برای تیم تلاش می‌کند.».

مقابل سیتی، او گل دوم امباپه را ساخت. یک پاس گل دیگر به کوله‌باری پر از باروت در سال ۲۰۲۵ اضافه کرد. او هم گل می‌زند (هفت گل) و هم موقعیت می‌سازد (چهار پاس گل و یک پنالتی گرفته). هر ۸۳.۳ دقیقه در یک گل سهم دارد. دیگر کسی از حروف اختصاری صحبت نمی‌کند. حالا رودریگو به زبان گل‌ها سخن می‌گوید. از فداکاری به سمت شورش.

دیگر بحثی در کار نیست. دوران دوری از گلزنی او هم تمام شده است. سه گل و دو پاس گل در ۱۸ بازی ابتدایی به فراموشی سپرده شده‌اند. در ۱۷ بازی آخر، ۱۰ گل، شش پاس گل و یک پنالتی گرفته. تغییری اساسی که بر پایه اعتماد به نفس و دقت بنا شده است، بدون اینکه دیگر ویژگی‌هایش را تحت‌الشعاع قرار دهد. چون آن ویژگی‌ها همچنان زنده‌اند. همان چیزهایی که او را، با یا بدون آمار درخشان، برای آنچلوتی غیرقابل جایگزین کرده‌اند.

رودریگو همیشه فراتر از اعداد بوده است. او نامرئی‌ و یک قاتل خاموش است. اما حالا صدای فوتبالش را بلندتر کرده است. برخلاف جشن معروف و طعنه‌آمیزش (حالا نمی‌توانی من را ببینی از جان سینا)، اکنون همه او را می‌بینند.