فوتبال یکی از جذابترین و پر مخاطب ترین رشته های ورزشی در همه جوامع اعم از توسعه یافته یا در حال توسعه محسوب می شود و اکثر کشورهای جهان بدلیل فراگیر بودن این رشته و سود آوری آنرا در ردیف اول صنعت خود قرار داده‌اند و با سیاست های بدور از افراط و تفریط زیر نظر کنفدراسیون قاره های خود به تربیت بازیکنان و مربیان می پردازند بطوریکه قاره اروپا (یوفا ) گوی سبقت را بدلیل مدیریت های سالم از همه کشورها ربوده و در رأس هرم این ورزش قرار گرفته که از پیامدهای آن می توان به بازیکنان و مربیان تراز اول جهان اشاره کرد البته باید خاطر نشان کرد که کشورهای آمریکای جنوبی و چند کشور آفریقایی بدلیل ژنتیکی و بطور گلخانه ای توانسته اند بازیکنانی مانند محمدصالح ، ریاض محرز ،سادیو مانه، پیرامریک در حد و اندازه اروپا پرورش داده اما بدلیل پایین بودن سطح کیفی مسابقات داخلی و همچنین درآمد محدود ، حضور خود را در باشگاههای بزرگ اروپا مانند منچستر ، لیور پول ، دورتموند ، آرسنال و… در اروپا به سرمایه تبدیل کنند .
کشورهای حوزه خلیج فارس به تبعیت از سیاست های اروپا در سالهای اخیر مانند عربستان ، امارات ، قطر راه رفته آنها را دنبال و با جذب بهترینها در ردیف بازیکنان و مربیان در صدد ارتقای برق آسای این صنعت پر در امد بوده و در این مسیر هزینه های سرسام آوری را متحمل شده و با تفکر سود سرشار در آینده نه چندان دور بدنبال تولید بازیکنان و کسب سرمایه هستند در یک تحقیقات میدانی میتوان همه هزینه ها ی تکلیف شده آنها را با سیاست های آینده نگری و پتانسیل حداقلی یک فرصت استثنایی دانست که بازگشت همه سرمایه ها مانند تولید کالا کاملا در دسترس خواهد بود .
