به گزارش حاشیه ورزش
و به نقل از خبرگزاری فارس، همیشه در ورزش قهرمان‌ها و مربیان موفق از دل جامعه و در شرایطی رشد کرده‌اند که شاید هیچ وقت کسی فکرش را هم نکند اما ایران دارای پتانسیل‌های بالایی است. قطعا اگر به استعدادهای ورزش کشور توجه شود می‌توانیم شاهد قهرمان‌های بزرگ باشیم. در این میان ورزشکارانی هم هستند که قهرمانانه برای ایران در همه رشته‌های ورزشی تلاش کردند اما دیده نشده اند. به جرأت مربیان و تربیت دهنده‌های قهرمان ها نقش اساسی در همه رشته‌های ورزشی دارند اما به دلیل در پشت پرده ماندن دیده نمی‌شوند. همه ورزشکاران از یک سری سختی ها عبور کرده‌اند تا بتوانند به موفقیت‌هایی که می‌خواهند برسند. در راه موفقیت همیشه مشکلات و سختی‌های فراوانی وجود دارد که باید با آنها جنگید.
در اغلب مواقع بسیاری از مربیان در کشور هستند که برای بالا رفتن پرچم کشورمان در مجامع بین المللی تلاش می‌کنند اما در سکوت دیده نمی‌شوند. گاهی اگر پای حرف همین مربیان بشینیم، می‌بینیم که با چه سختی‌هایی به این نقطه رسیدند که می‌توانند قهرمان‌های کشرومان را تربیت کنند و باعث شوند در مسابقات آسیایی، جهانی و المپیک مدال کسب کنند. در همین خصوص با مصطفی امیری یکی از مربیان موفق اما بی نام و نشان به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید:
* سال 1401 سال شکوفایی برای من و شاگردانم بود
* سال گذشته مشکلات اقتصادی کام مرا تلخ کرد
* فرزند ایران هستم و این آب و خاک با چیزی عوض کردنی نیست
* زندگی ورزش خودم را مدیون استاد علی کبیری پور هستم
* این خود باوری را در خودم دارم که یک روزی یکی از نابغه‌ها و بهترین مربیان ورزشی دنیا شوم
* از حاشیه بیزارم همیشه دوست داشتم در سکوت کار کنم
* به هیچ وجه دوست ندارم به خاطر پیشرفت شرافت خودم را زیر سوال ببرم
* همیشه چوب سکوت و منزوی بودن خودم را خورده‌ام
* مشورت با بزرگان و استادان باعث شد به سمت بدنسازی سوق پیدا کنم
* چند پیشنهاد داخلی و خارجی دارم و بعد از بررسی بیشتر بهترین پیشنهاد را قبول خواهم کرد
* آکادمی «دا» را به یاد مرحوم مادرم راه اندازی کردم تا بچه‌های کم بضاعت بتوانند در آن رایگان تمرین کنند
* همیشه آرزو داشتم برای بچه‌های بی سرپرست که شرایط مالی خوبی ندارند مجموعه ورزشی راه اندازی کنم
* امیدوارم در سال جدید همه ورزشکاران ایران به موفقیت‌هایی که لایقش هستند برسند
* فارس: سال 1401 برای مصطفی امیری چطور گذشت؟
سال 1401 را نه می توانم بگویم هم بد بود و هم خوب. در زمینه کاری خودم از جنبه بحث مربیگری و فنی می توانم بگویم خداروشکر سال شکوفایی برای من و شاگردانم بود. خیلی از شاگردانم در رشته‌های مختلف در رده جوانان و بزرگسالان به تیم‌های ملی دعوت شدند و موفق شدند مدال‌های آسیایی و جهانی کسب کنند همچنین در لیگ داخلی کشورمان هم عملکرد بسیار خوبی را داشتند. خداراشکر می‌کنم که در سالی که گذست اتفاقات خوبی برای شاگردانم رقم خورد. در سال گذشته در زمینه مربی بدنسازی به تیم ملی کبدی عراق رفتم و در آنجا هم توانستیم با تیم ملی عراق نتایج خوبی را کسب کنیم. حتی جوانان این کشور هم که زیر نظر من کار می کردند در اسفندماه برای رقابت های جوانان جهان به ایران آمدند. در کنار تیم ملی عراق من مربی بدنسازی یک تیم لیگ برتری راگبی در استرالیا را بر عهده داشتم و خداراشکر می کنم که توانستم در آن جا هم موفق شوم.
در سال گذشته من در لیگ کاراته هم با تیم رعد پدافند هوایی کار کردم که این تیم توانست نتیجه خوبی را کسب کند. خداراشکر گذار هستم که توانستم در سالی که گذشت موفق باشم اما در کنار همه این خوبی‌های و شیرینی ها مواردی هم بودند که کام مرا تلخ کرد و آن هم زلزله‌ها و مشکلات اقتصادی بود که در کشور به وجود آمد. این مسائل برای منی که با ورزشکاران از جنس فقر در ارتباط هستم این تورم روی تمام ورزشکارانی که کم برخوردار هستند تأثیر گذاشت چه بسا می‌توانم بگویم خیلی از قهرمان‌های ورزش کشور دچار مشکل شدند چرا که ورزش در سطح حرفه‌ای هزینه های بسیار زیادی دارد. شرایط برای آنها خیلی سخت رقم خورد و امیدوارم این سختی ها هم بگذرد. مردم ایران مردمان شریف و نجیبی هستند. لیاقت مردم ایران خیلی بالاتر از آن چیزی است که وجود دراد. من در این سال‌ها پیشنهادهای خوبی را داشتم و برای کار به خارج از ایران رفتم اما ایران وطن من است و هرجای دنبا بروم باز هم به وطن خودم باز خواهم گشت. این آب و خاک با چیزی عوض کردنی نیست و آرزو می‌کنم تا زمانی که زنده هستم بتوانم برای ایران و مردم ایران افتخار آفرین باشم و خدمت گزاری کنم.
* فارس: کار مربیگری را از چه زمانی آغاز کردی و در مربیگری چه هدفی را دنبال می کنی؟
من کار مربیگری را از یکی از محله‌های شهرستان کنگاورکه هندی‌آباد نام داشت آغاز کردم این محله یکی از محله های فقیرنشین استان کرمانشاه محسوب می‌شود اما استعدادهای درخشان ایران در رشته های ورزشی دارد. رشته اصلی که با آن وارد ورزش شدم جودو بود من از کودکی علاقه زیادی به ج جودو داشتم اما پس از گذشت حدود دو سال تغییر رشته دادم و به ورزش ووشو رفتم در این رشته کشف کردند که استاد خسرو مینو من را در 19 سالگی کشف کرد.
البته این را هم باید بگویم من جودو را که آغاز کردم استاد علی کبیری پور باعث شد من در ورزش رشد کنم چرا که با توجه به شرایط مالی که در آن زمان داشتم به من رایگان جودو را یاد دادند. می‌توانم بگویم که بخشی از زندگی ورزشی‌ام را مدیون او هستم و تا آخرین لحظه عمرم مدیون این بزرگواران هستم. من بعد از این که به ووشو رفتم با مشورت گرفتن از بزرگان جودو را به نوجوانان همان منطقه آموزش می‌دادم و خداراشکر در همان سال شاگردانم در رشته جودو در سطح استان توانستند به مقام های خوبی هم برسند. همین ادامه دار شدن بحث آموزش باعث شد تا ذوق و شوق زیادی برای مربیگری داشته باشم.
یکی از دلایلی که من خیلی عاشق مربیگری شدم این بود که من همیشه در بحث فنی و علمی از استاد مینو همیشه مشاوره میگرفتم و چون تو دکترای آسیب‌شناسی داشت و از اطلاعات فنی بسیار بالایی برخوردار بود و کمک های زیادی به من کرد. ساختن یک قهرمان و ساختن یک ورزشکار به من انرژی زیادی می داد و ادامه به سمت مربیگری رفتم تا بتوانم برای کشورم مفید باشم. اوایل خیلی هدف بزرگی نداشتم اما به مرور وقتی با مربی های بسیار بزرگی آشنا شدم در خودم میدیدم و بازخوردهای خوبی که از مربیان خودم می گرفتم من را امیدوارتر می‌کرد. این خود باوری را در خودم دارم که یه روزی یکی از نابغه‌های و بهترین مربیان ورزشی دنیا شوم. خداراشکر می‌کنم تا امروز به توانستم موفق باشم و امیدوارم از این به بعد هم خداوند کمک می‌کند و به مراحل بالاتر می رسم.
* فارس: چه زمانی که ورزشکار بودی و چه زمانی که مربیگری را آغاز کردی بیشتر وقت ها توی سکوت کارت را انجام میدادی آیا این سکوت رازی دارد؟
من آدمی هستم که آرامش را دوست دارم و همیشه در سکوت فعالیتم را انجام دادم چه در بحث دوران قهرمانی و در دوران مربیگری همیشه در سکوت کارم را انجام دادم و به نظرم این سکوتی که این سال‌ها داشتم یک راز بزرگ دارد و آن هم چیزی جز آرامش نیست. این آرامش را در این دنیا با چیزی عوض نمی‌کنم اما این را هم باید بگویم که از حاشیه بیزارم. همیشه چه در زندگی شخصی و چه در زندگی ورزشی سرم در کار خود بوده و به تنها چیزی که فکر می‌کردم پیشرفت بود اما پیشرفتی که از مسیر خودش باشد همیشه اعتقاد داشتم که باید مصطفی امیری در یک زمان یک موقعیت جغرافیایی و در یک مکان درست به جایگاهی که لایق آن است دست پیدا خواهد کرد. در واقع پیشرفت را از مسیر درست را دوست دارم و هیچ وقت دوست ندارم به خاطر پیشرفت شرافت خودم رو زیر سوال ببرم.
از زمانی که مربیگری را آغاز کردم همیشه چوب این سکوت و این منزوی بودن را خوردم، چون یه ضرب المثل است که می‌گویند “وقتی شهر خالی میشه قورباغه هفت تیرکش میشه” خیلی از عزیزانی که بودن که شاید صلاحیت مربیگری را نداشتند اما با توجه به مسیر نادرستی که انتخاب کردند در جایگاه های بالاتری قرار داشتند. خیلی از افراد را دیدم که از نظر فنی و شخصیتی مربیان خوبی بودند اما چون از مسیر درست جلو رفته‌اند در رأس هیأت های استانی و فدراسیون‌ها قرار نگرفته‌اند. در هیأت‌های استانی و فدراسیون‌های ما شایسته‌سالاری خیلی به ندرت دیده می‌شود و من خیلی به این موضوع ورود نمی‌کنم چرا که حاشیه را دوست ندارم.
* فارس: تو مربیگری را از رشته های رزمی آغاز کردی چه شد در ادامه راه از جودو و ووشو به مربیگری در بدنسازی رسیدی؟
همیشه تلاش کردم به بالاترین سطح مربیگری برسم. چون این موضوع را دوست داشتم باید هر روز دانش خودم را هم افزایش دهم تا بتوانم بهترین خودم باشم در این رابطه با مربیان بزرگ و سرشناسی در ارتباط بودم و همین موضوع باعث شد تا در عرصه مربیگری روی به روز پیشرفت کنم. در این میان به مربیگری بدنسازی علاقه داشتم و بعد از بعد فنی توانستم نتیجه خوبی را در این راه کسب کنم. در واقع ورود من به بدنسازی برایم خوش یمن بود و باعث شد من پیشرفت‌های زیادی را داشته باشم و به درجات بالاتری دست پیدا کنم. هنوز اهداف بزرگتری در سر دارم و دوست دارم به ورزش کشور خدمت کنم اما گاهی اوقات هم دیده شده است که تقدیر و سرنوشت روزگار چیز دیگری را رقم زد اما گله‌ای ندارم.
* فارس: برنامه‌ات برای سال 1402 چیست و در سال جدید چه کارهایی باید انجام بدهی؟
عمر دست خداست و امیدوارم عمری باقی باشد تا بتوانیم در خدمت ورزشکاران کشورمان باشم. ما با دلمان کار کردیم و تا پایان هم به همین منوال ادامه خواهم داد. علم هر روز درحال پیشرفت است و مربیان هم باید خود را با شرایطی که دارند خود را به روز کنند. بر همین اساس باید کلاس های بین المللی را بگذرانیم و بتوانیم از تجربه دیگر مربیان هم استفاده کنیم. در سال جدید باید دوره های پیشرفته تری را دنبال کنم تا علم خودم در این زمینه به روز شود. همچنین برای سال جدید چند پیشنهاد خوب از خارج و داخل دارم که باید ببینم در آینده خدا وند چه اتفاقاتی را رقم می زند.
* فارس: من شنیدم تو یک آکادمی هم داری که بچه‌های کم برخوردار آنجا رایگان ورزش می کنند؛ برای ما از آکادمی خودت بگو؟
بله؛ من یک آکادمی به اسم «دا» دارم که به یاد مرحوم مادرم این آکادمی را راه اندازی کردم. هدف اصلی این آکادمی کمک به ورزشکاران کم برخوردار بوده و همیشه آرزو داشتم برای بچه‌هایی که بی‌سرپرست هستند و که شرایط مالی خوبی ندارد بتوانند از این مجموعه استفاده لازم را ببرند. چون خودم در یک خانواده کارگر بزرگ شدم و خودم سختی‌ها، بی پولی‌ها و مشکلات مالی را حس کردم و میدانم که شرایط چقدر برای این بچه‌هایی که می خواهند ورزش کنند سخت است. این آکادمی را برای زده‌ام تا بچه هایی که می خواهند ورزش کنند اما شرایط مالی خوبی را ندارند در اینجا ورزش کنند. هر کسی که دوست دارد ورزش کند و شرایط مالی خوبی ندارد می تواند به آکادمی «دا» مراجعه کنند و رایگان ورزش کنند. این وظیفه من است که بتوانم در خدمت ورزش کشورم باشم. آکادمی «دا» همواره در کنار ورزشکاران کم برخوردار است و کار کردن با همین بچه ها باعث شده است همیشه در حال پیشرفت باشیم. درهای آکادمی «دا» بدون هیچ منتی به روی همه عزیزم کم برخوردار باز است و می‌توانند از این اکادمی برای ورزشکار شدن خود استفاده کنند.
* فارس: در سال 1402 صحبتی که برای ورزش کشور و همه مردم داری چه هست؟
بنده به عنوان یک عضو کوچکی از جامعه ورزشی کشور از عضو کوچکی از این مردم خونگرم این مرز و بوم عید باستانی رو به همه مردم عزیزم همه ایرانیان سراسر دنیا تبریک میگم و از صمیم قلبم آرزوی بهترین‌ها را برای تک تک آنها دارم. امیدوارم سال نو سالی توام با مهربانی رزق و روزی پر برکت و تندرستی و آرزوی سربلندی برای همه مردم ایران باشد. سال گذشته ما خیلی سال سختی را داشتیم مردم کشورمان سختی های زیادی را کشیدند. این مردم لایق بهترین‌ها هستند و امیدوارم که سال جدید موفیت برای همه مردم به خصوص ورزشکاران باشد چرا که سال بسیار مهمی را در پیش دارند و باید سهمیه‌های المپیک پاریس را کسب کنند و در بازی‌های آسیایی هانگژو هم خوش بدرخشند.
* فارس: و حرف پایانی…
از همه همشهریان عزیزم بسیار سپاس گزارم که در منظقه هندی‌آباد من را حمایت کردند تا دوران ورزش خودم را از آنجا آغاز کنم و با پیشرفت امروز به این جایگاه برسم. مردم منظقه هندی‌آباد شهرستان کنگاورشریف و نجیب هستند و از خداوند می خواهم به من عنایتی کند تا بتوانم زحمات تمام کسانی که برای مصطفی امیری زحمت کشیده اند را جبران کنم.
