بازیکنان ایران با قلب‌شان برنده شدند

حاشیه ورزش: تیم ملی فوتبال ایران پس از پیروزی دو بر یک مقابل ژاپن به مرحله نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۳ راه یافت و امیدهایش را برای اولین قهرمانی پس از سال ۱۹۷۶ زنده نگه داشت.ساکرنت در گزارشی درباره این بازی نوشت: «ایران بازیکنانی دارد که در لیگ‌های برتر اروپایی از جمله انگلیس، ایتالیا و هلند کار می‌کنند و هرگز تردیدی در مورد استعدادهای آنها وجود ندارد ولی در کنار این استعداد، میل شدید در مواجهه با ناملایمات نیز تاثیر زیادی داشت تا ایران با برتری برابر ژاپن به نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا برسد.کار دشوار ایران برای شکست‌دادن ژاپن بدون مهدی طارمی محروم دشوارتر شد. ایران پیش از این صادق محرمی و مجید حسینی را نیز به دلیل آسیب‌دیدگی از دست داده بود. بر اساس آنچه در ۹۰ دقیقه در ورزشگاه اجوکیشن‌سیتی رخ داد، این ایران بود که به نظر می‌رسید می‌تواند برنده از زمین خارج شود. حتی زمانی که تیم ملی در دقیقه ۲۸ با گل هیدماسا موریتا عقب افتاد، ناامید نشد و توانست به بازی برگردد.احتمالا علیرضا بیرانوند پیش خودش فکر می‌کند و این احساس را دارد که می‌توانست موقع گل ژاپن بهتر عمل کند و مانع از بازشدن دروازه تیمش شود. شاید قابل درک باشد که ژاپن با توجه به برتری، کمی دفاعی شود اما هرگز عاقلانه نیست که به تیمی مانند ایران این قدر فضا برای فشارآوردن و حمله‌کردن داد.آمار نهایی نشان می‌دهد که ژاپن ۵۸ درصد توپ را در اختیار داشت اما آنچه ایران با ۴۲ درصد مالکیت توپ انجام داد بسیار ارزشمندتر بود. ایران انگیزه و عطش زیادی برای موفقیت و برتری در این دیدار داشت و ژاپن فکرش را هم نمی‌کرد با چنین تیمی روبه‌رو شود.زمانی که سوت پایان بازی به صدا درآمد، احساسات نیمکت ایران به اوج خود رسید که برای برخی به اشک ختم شد. اشک‌ها به خاطر شادی و آسودگی بود، از کنعانی زادگان که به‌سادگی روی زمین نشست و آشکارا گریه کرد تا جهانبخش که برای لحظاتی سجده کرد و به دعا پرداخت.هیچ شکی وجود نداشت که ایران توانایی شکست‌دادن ژاپن را داشت و همان لحظه‌ای که جهانبخش توپ را برداشت تا پنالتی را بزند، خیلی‌ها به برد ایران در این دیدار مطمئن شده بودند. صرف نظر از این استعداد، این قلب بازیکنان ایران بود که آنها را برنده این جدال کرد و تفاوت‌ها را برای ایران رقم زد. به همین خاطر بازیکنان ایران بعد از سوت پایان بازی احساسات بیشتری از خود بروز دادند چون می‌دانستند تلاش‌هایشان هدر نرفته است.»