به گزارش حاشیه ورزش
دورتموند حالا در یک قدمی کسب جام قهرمانی بوندسلیگا قرار دارد و اگر نتواند از این فرصت استفاده کند شاید دیگر نتوان کمکی به این باشگاه کرد.
دیدارهای خانگی برابر وولفسبورگ، گلادباخ و ماینتس و دو بازی خارج از خانه برابر بوخوم و آگزبورگ به معنای پنج دیداری است که این تیم باید در آنها به پیروزی برسد.
تنها خود دورتموند است که می‌تواند این فرصت تاریخی را خراب کند. در هر حال، من با تمام وجود طرفدار این تیم هستم! دلیل چنین موضعی احساس همدردی بیشتر با این تیم نیست، بلکه چون قهرمانی آنها می‌تواند برای همه بهتر از قهرمانی بایرن باشد.
شاید این موضوع کمی دیوانه‌وار به نظر برسد اما واقعا این اتفاق به سود همه طرفین است، حتی بایرن هم در صورت رخ دادن این اتفاق برنده ماجرا خواهد بود.
آنها سال‌ها گفته‌اند که دوست دارند وقتی بایرن تضعیف می‌شود، آنجا حضور داشته باشند. اما وقتی این اتفاق رخ داده شکست خورده‌اند. درست مثل بازی برابر اشتوتگارت که با تساوی 3-3 به پایان رسید. بایرن در بازی همزمان مساوی کرد و دورتموند در وقت اضافه گل پیروزی را به ثمر رساند اما نتوانست از این گل دفاع کند و در نهایت به تساوی رضایت داد.
این قهرمانی می‌تواند آنها را از زخم روحی عمیقی که در طول این سال‌ها بر پیکره این باشگاه وارد شده نجات دهد و اعتماد به نفس بسیاری به این تیم ببخشد که آنها را در سطح بایرن قرار خواهد داد.
این اتفاق برای بوندسلیگا هم بسیار خوب است چون پس از یک دهه سلطه متوالی بایرن بالاخره سایه خسته‌کننده‌ترین لیگ اروپا از روی سر آنها برداشته خواهد شد.
و چرا این قهرمانی حتی به سود بایرن هم خواهد بود؟ چون پس از یک دهه سلطه کامل بر رقابت‌های داخلی، حالا زمان آن رسیده که مدافع عنوان قهرمانی بتواند بازنگری کاملی روی شرایط داشته باشد و تغییراتی را اعمال کند.
چون اتفاقات زیادی رخ داده است! آیا اولیور کان و حسن صالح حمیدزیچ هنوز زوج مناسبی هستند؟ اگر ناکامی سه‌گانه آنها در از دست دادن لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان تکمیل شود، شرایط به هیچ عنوان برای آنها خوب پیش نخواهد رفت.
این زوج مدیریتی بازیکنان اشتباهی را به این تیم اضافه کردند و تغییر سرمربی ناگهانی و در زمان نامناسب به شکلی بی‌رحمانه به خودشان آسیب زد.
آیا این تیم هنوز شایستگی قهرمانی در لیگ قهرمانان را دارد؟ نه! پس از جدایی روبرت لواندوفسکی، نیاز به حضور یک مهاجم نوک تراز اول و در کلاس جهانی در این تیم به خوبی احساس می‌شود.
و این که آیا یوشوا کیمیش، لئون گورتسکا، لروی سانه، سرژ گنابری و سادیو مانه بازیکنانی در کلاس جهانی هستند یا خیر هم موضوعی است که باید آن را بررسی کرد.
و حتی این سوال هم باید مطرح شود که آیا توماس توخل که بایرن تحت هدایت او تا به حال تقریبا سه جام را از دست داده، به حدی از این اتفاقات آسیب دیده که باید تصمیم جدیدی درباره‌اش گرفت؟
یا باید همچنان به او اعتماد کرد تا بایرن را به مسیر رو به صعود قبلی برگرداند؟ امکان ندارد که این تیم بتواند با همین روند پیش برود و تنها اگر آنها بتوانند به تمامی سوالات به درستی پاسخ دهند، می‌توانند قدرتمندتر از این بحران باشند و سربلند از آن بیرون بیایند و شرایط رقابت با دورتموند در کورس قهرمانی سال آینده را داشته باشند.
قهرمانی دورتموند کمی بهتر از آنچه که فوتبال می‌تواند تصور کند خواهد بود.
