به گزارش حاشیه ورزش
محمدرضا نصرالله زاده
ریيس جهاني آن رشته را به ايران دعوت و توسط برخیها هم چند ورزشكار عراقي، سوري، ارمنستاني و …… را به آن مسابقات بيآوريد، و آنگاه بهواسطه همين صفت پر طمطراق جهاني و بدون هيچ دلهرهای از شرکتکنندگان براي هر آفري پول دلاري دريافت و به آنها بقبولانيد كه ما داريم مسابقات جهاني برگزار میکنیم. حالا اينكه كميت و كيفيت فني ورزشكاران خارجي آنقدر نازل باشد كه در مسابقات كاملا به چشم بيآيد، اين ديگر مقصر ميزبانان نيستند، بلكه مقصر اصلي ورزشكاران خارجي هستند كه نمیروند سطح كيفي خود را ارتقا داده و در حد يك مدعي در مسابقات ظاهر شوند.
دوستان بپذيريم مسابقات جهانیشان و اعتبار دارد، حرمت دارد، كلاس دارد، اما اين، برخي از مسوولان فدراسیونهای ورزشي ما هستند كه با اشتباهات خود آنقدر سطح مسابقات بهاصطلاح جهاني را پایين میآورند كه گاهي اوقات سطح آن به كمتر از مسابقات استاني نيز تنزل پيدا میکند و جالب اينكه مسوولان ورزش كشور و دستگاههای نظارتي هم كه بايد با چنين رفتارهاي برخورد داشته باشند مهر سكوت بر لب میزنند تا به تعبيري خودشان هم به زير سوال بروند! نكته مهم اینجاست كه ازاینپس بايد خواسته يا ناخواسته شاهد چنين مسابقاتي در بيشتر رشتههای ورزشي باشيم كه متاسفانه اگر بدعت شود آنگاه خطرناك خواهد بود. اگرچه اینطور به نظر میرسد كه قدرت برخي از مسوولان فدراسیونهای ورزشي بهواسطه ارتباطاتي كه دارند، بيشتر از وزارت ورزش است و مصونيت آنهاست كه امكان چنين اتفاقاتي را براي آنها ممكن میسازد. همان روساي فدراسیونهایی كه اگر در فوتبال هم باشند، میتوانند جام جهاني را به شكل و شمايل ديگري برگزار و از طريق آن به اهداف خود برسند. میگویید، نه، فقط كافي است براي یکبار هم كه شده اين پيشنهاد را عملياتي نمایید.