حاشیه ورزش : حذف تیم ملی فوتبال امید در رقابت با تیم‌هایی چون هنگ‌کنگ، افغانستان و ازبکستان هنر بالایی می‌خواست ، که آن‌هم به دست رضا عنایتی و کادری که او در کنار خود قرار داده بود صورت پذیرفت ! تا آرزوی رسیدن به المپیک برایمان همچنین دست‌نیافتنی باشد ! تیم ملی امید در این دوره از تمامی حمایت‌های ممکن برخوردار بود، حمایت‌هایی که قبل از این کمتر دیده و یا اصلا ندیده بودیم.
از حمایت تمام‌قد امیر قلعه‌نویی سرمربی تیم ملی گرفته تا بازیکنانی که قبل از بازی با ازبکستان در پیام‌هایی برای امیدها آرزوی موفقیت می‌کردند، غافل از اینکه این موارد دیگر در فوتبال امروز دنیا کارساز نیست و دل بستن به آن تنها خوش‌خیالی است و بس! اما نکته جالب‌توجه در این میان اینکه حالا به‌جای اهالی فوتبال رضا عنایتی طلبکار است.
او در جواب منتقدانش می‌گوید این خیلی‌ها که انتقاد می‌کنند همیشه در فوتبال بوده‌اند و یا درجایی دیگر می‌گوید این تیم تنها 19 روز در اختیار من بوده است و عنایتی گویا آن روزها را فراموش کرده است که تیمش در مقابل تیم‌های ضعیف قاره برنده می‌شد و افتخارش را او می‌کرد و با بها دادن به آن پیروزی‌های ظاهری بهانه‌های امروز را هم نمی‌آورد. رضا عنایتی و حامیان او چه بخواهند و چه نخواهند حذف تیم ملی فوتبال امید آن‌هم در این مرحله در رزومه فوتبالی‌شان ثبت خواهد شد و راه گریزی هم از آن وجود نخواهد داشت.
اما نکته جالب‌توجه را باید در کار کمیته ملی المپیک جستجو کرد که برای این حذف زودهنگام امیدها، می‌خواهد برای آن‌ها پاداش در نظر گرفته و آن‌ها را راهی بازی‌های آسیایی هانگژو کند، اعزامی که به‌جز اتلاف وقت و هزینه هیچ بازخورد دیگری برای کمیته ملی المپیک به همراه نخواهد داشت و ای‌کاش می‌شد به‌جای اعزام تیم 40 و اندی نفره تیم ملی امید ، کمیته ملی المپیک 40 ورزشکار جوان را در رشته‌های دیگر ورزشی راهی هانگژو می‌کرد تا عایدی‌اش را در سال‌های دیگر به تماشا می‌نشستیم.
- نویسنده : محمدرضا نصرالله زاده
