به گزارش حاشیه ورزش ، محمدحسین کیاشمشکی، ۲۲ ساله بود که هنگام اسکی دچار ضایعه نخاعی شد و ۱۴ ماه خانه‌نشین شد، سختی‌های زیادی کشید اما تصمیم گرفت برای ادامه زندگی خود کوهنوردی و طبیعت‌گردی را انتخاب کند. او تا ارتفاع ۴ هزار و ۸۰۰ متری دماوند صعود کرده و اگر فدراسیون کوهنوردی و برخی مسئولان ورزشی حمایتش می‌کردند و وسیله‌ای در اختیارش می‌گذاشتند، می‌توانست به آرزویش برسد که ایستادن بر قله دماوند است.
کیاشمشکی که تاکنون به دماوند، سبلان ،سرکچال،کلون بستک، توچال، سیچال، آبک، اورجین، اسپیدچال، خورندان، بند، آسیاب باد، سرخه حصار، واریش، گل اندام، زرین کوه، آهنگرک و امام زاده عباسعلی صعود کرده، به دلیل دردهایی که در قسمت کمر خود و محل پلاتین هایش دارد دیگر نمی‌تواند تا مدتی کوهنوردی کند اما می‌گوید پنج قله خلنو، ارفع، سیاه‌پلاس، برف‌انبار و چین‌کلاغ هم باقی مانده که پس از ریکاوری چند ماهه به آنها صعود می‌کند تا پروند صعودهایش را ببندد.
کیاشمشکی در گفت‌وگو با حاشیه ورزش در مورد تصمیم خود برای توقف موقتی کوهنوردی بیان کرد: فعلا شرایط کمرم مناسب نیست و اطراف پلاتین‌هایم درد می‌کند. اگر پلاتین‌هایم مشکلی نداشته باشد، ۱۰۰ درصد دوباره چند قله دیگر می‌روم اما در کل پنج قله دیگر مد نظر دارم که صعود کنم و به احتمال زیاد آنها را برای سال آینده بگذارم. از آنجایی که امسال فشار زیادی به خودم آوردم و چند قله شیب زیادی داشت حتما باید ریکاوری کنم تا سال آینده پنج قله باقی مانده را بروم.
او در ادامه افزود: شاید بعد از این پنج قله،دیگر برنامه‌ای برای صعود به قله نداشته باشم اما نمی‌توانم کوهنوردی را رها کنم، حتی اگر نتوانم تا قله بالا بروم سعی می‌کنم که در دامنه کوه‌پیمایی کنم.
کیاشمشکی به احساس خود از صعود به چندین قله با وجود ضایعه نخاعی اشاره و بیان کرد: شاید اصلا باورم نشود که با این شرایط موفق شده‌ام به ۱۷ قله بروم. حس خیلی خوبی است. وقتی نگاهی به شرایط بدنی‌ام می‌کنم که با وجود ضایعه نخاعی و عوارض مختلفی که برایم به وجود آمده مثل مشکلات سیستم گوارشی، درد پلاتین در ارتفاع بالای ۴ هزار متری و وضعیت تعادل بدن در حین صعود، واقعا خوشحال می‌شوم که با بدترین شرایط این قله‌ها را رفته‌ام. حس غرورآمیزی و قدرتی به من می‌دهد که آدم می‌تواند کارهای عجیب و غریبی بکند. همچنین روحیه و قدرت می‌دهد تا کارهای بزرگتری انجام بدهم. مهم‌تر از تمام این‌ها می‌تواند به سایر افراد ضایعه نخاعی انگیزه و روحیه بدهد و اگر کوهنوردی من به یک نفر از آنها تلنگر بزند، خیلی ارزشمند است.
او در ادامه افزود: حس بعدی برایم این است که فرقی نمی‌کند سالم باشم یا ضایعه نخاعی داشته باشم، وقتی از خیلی چیزها دل می‌کنم و به سبک زندگی جدیدی وارد می‌شوم، حس خیلی خوبی دارد چون نگاهم این است که زمان حال خوب بگذرد و اگر به سن ۷۰، ۸۰ رسیدم به زندگی خود افتخار می‌کنم که اینگونه گذشته و مرگ را راحت‌تر می‌پذیرم. فکر می‌کنم این قشنگ‌ترین حس کوهنوردی و طبیعت‌گردی است.
کیاشمشکی در ادامه بیان کرد: آدم بی‌هدف مثل مرده متحرک است و من هم در زندگی هدفی دارم؛ می‌خواهم تمام شهرها و روستاهای ایران را ببینم. تا الان ۲۶ استان و ۱۱۰ شهر را دیده‌ام و برنامه دارم که به همه نقاط ایران سفر کنم تا روزی برسد که هیچ نقطه‌ای نباشد که ندیده باشم.
