عاشق یادگیری هستم

گفتگو شهرزاد طاهری

با نیلوفر هروی

مربیان رشته‌های مختلف ورزشی برای بودن در تیمه شان سر من دعوا داشتند نیلوفر هروی متولد 22 مرداد 1377هستم. دبیرستان ریاضی فیزیک درس خوندم و کارشناسی علوم ورزشی دانشگاه بین‌المللی امام رضا رادارم خصوصیات اخلاقی ازنظر خودم : مهربان وفادار ، صادق ، دست‌ودل‌باز ، احترام به بزرگ‌ترها و کوچک‌ترها ، فعال و ریسک‌پذیرم .خوش مسافرت و به‌شدت عاشق یادگیری و بهتر شدن هستم فعالیت و حضور در حوزه ورزش بازیکنی داوری ورزش جز جدانشدنی از من و وجود من بوده و جز اولویت‌های زندگی‌ام هست چراکه همیشه این سوال برای من پیش میاد که اگر در ورزش نبودم و مسیرم را در ورزش پیدا نمی‌کردم الان در جامعه چه جایگاهی داشتم! خوشحالم از این‌که می تونم ورزش کنم . ورزش کردن اگر بعد قهرمانی را کنار بگذاریم باعث سلامت روان و روح و جسم آدم میشه . باعث میشه تفریح خیلی سالم داشته باشی . در مسیرهای اشتباه و غلط قرار نگیرم و فرد پرنشاطی باشم وزندگی‌ام و بهتر جلو ببرم و همه این‌ها را مدیون خانواده بودم که از سال چهارم دبستان که وارد ورزش شدم تاکنون حامی من بودن و پدر و مادر و برادرم همیشه کنارم بودن و ازخودگذشتگی کردن و گاها تفریحات و مراسم‌ها و جلسات خودشون روبه خاطر تمرینات و مسابقات من کنسل کردن و پا به‌پای من بودن و مشوق‌های اصلی من بودن برادرم متولد 72 است و خانواده ما چهار نفره است . پدر که در تیم‌های استان فوتبال و فوتسال بازی میکردن باعث انگیزه و شور و شوق حضور من در ورزش شد . در تیم‌های بانک صادرات حضور داشتند و باوجود سن بالا که دارند هنوز تمرینات خودشون و ادامه میدن و گاها باهم کل‌کل‌ها پدر و دختری ورزشی داریم در دوران دبستان که بزرگ‌تر شده بودم و زنگ‌های ورزش معمولا توپ‌ها را برمی‌داشتم و با خودم تمرین می‌کردم تا این‌که در سال پنجم دبستان بعد از مسابقات آموزشگاه‌ها انتخاب شدم برای تمرینات استان با توجه به توانایی که داشتم در مسابقات قهرمانی کشور انتخاب شدم تا امروز که در تیم‌های لیگ‌های بانوان بازی می‌کنم در دوران دبیرستان و راهنمایی دست راست معلم ورزشم شدم و بخشنامه‌های ورزشی را من می‌گرفتم و تیم‌ها را تشکیل می‌دادم و معلمینم از دست من خسته شده بودن ولی چون درس‌هایم خوب بود زیاد گله‌مندی نداشتن و توانایی من و می‌دیدن خوشحال میشدن و بچه‌ها را هماهنگ می‌کردم و همیشه تمرینات و راه می‌انداختم اولین رشته ورزشی که علاقه‌مند شدم بسکتبال بود عاشق بسکتبالم و جز زندگیم هست تمام قوانین بسکتبال میتونه در مسیر زندگی‌ات کمک کنه در ورزش‌های مختلفی ورود پیدا کردم و مربیان سر من جنگ داشتم که برای کدام رشته بازی کنم ، شنا یک ورزشی بود که قبل از 18 سالگی مدرک 4 شنا را کسب کرده بودم و چون زیر 18 بودم نمی‌توانستم در کلاس‌های مربیگری و نجات‌غریق شرکت کنم ولی در تیم‌های استان حضور پیدا کردم و ولی به خاطر بعضی از دلایل دنبال نکردم . در دوومیدانی در دو 100 متر و 200 متر مقام دارم و در مسابقات شیراز که دانشگاه‌ها بود مقام سوم را کسب کردم با توجه به استعدادهایی که داشتم در دبیرستان تربیت‌بدنی درس خواندم و تیم راگبی را راه‌اندازی کردن و چند جلسه در تمرینات راگبی شرکت کردم و با توجه به این‌که رشته جذاب و پرهیجانی بود وارد تیم راگبی شدم و بعد از چند ماه آموزش در رده‌های نوجوانان و جوانان استعداد داشتم و جز تیم بزرگسالان قرار گرفتم بااینکه سن کمی داشتم و همان سال‌های اول وارد تیم ملی شدم وهمان سال مهرماه به مسابقات غرب آسیا اعزام و برای اولین بار مدال تاریخی تیمی راگبی زنان را برای ایران به ارمغان بیاریم و این‌طور در راگبی حضور داشتم عناوین مهمی در این مسابقات به دست آوردم ازجمله بهترین بازیکن ، خانم گل مسابقات لیگ در راگبی ، بهترین ورزشکار سال راگبی در سال ، باارزش‌ترین بازیکن راگبی انتخاب شدم و خدا را شاکرم که در این عناوین را برای استان و کشور به دست بیارم . قهرمانی در مسابقات لیگ راگبی کشور ، کسب مقام سوم مسابقات بسکتبال لیگ دشته دو بانوان کشور نیز از عناوینی بوده که همراه با هم‌تیمی‌های خوبم کسب کردیم . علاقه و تلاش کردن در ورزش و برنامه‌ریزی و زمان مناسب بزاره قطعا به موفقیت میرسه در شش ماه اول سال راگبی و در شش ماه دوم سال در سالن بسکتبال بازی می‌کنم و بدنسازی های تخصصی را داشته باشم و تمریناتم در سال ادامه‌دار خواهد بود . هیچ‌وقت با این چیزی که هستم قانع نیستم و نشدم و بازهم به دنبال بهتر شدن از دیروز خودم هستم و در حیطه اخلاقی و حرفه‌ای بهتر باشم و اگر مسیرهایی را به‌اشتباه رفتم تکرار نکنم و فردی موثر باری خودم ، خانواده ، و جامعه باشم.

بهترین آرزوم این هست که برای یک‌بار هم که شده در تیم ملی بسکتبال باشم و لژیونر باشم و هر بازیکنی دوست داره به این مرحله برسه و تجربه این کار برای من جذاب خواهد بود . در حیطه مربیگری هم ورود پیدا کنم و سعی می‌کنم از کتاب‌ها ، کلیچ های فدراسیونی و تجربیات مربیان خودم استفاده کنم و در سال‌های آینده. از همه‌کسانی که باعث پیشرفت من شده از مربیان و دوستان و هم‌تیمی‌های خوبم و خانواده‌ام در رشته‌هایی که فعالیت داشتم بسیار سپاسگزارم .

نخست ورزشی:برای این بازیکن خوش‌اخلاق راگبی و بسکتبال آرزوی بهترین را از خداوند مهربان آرزومندیم.